1906 yılında İstanbul’da doğan Kenan Hulusi Koray 1943 yılında Adapazarı’nda öldü. İstanbul Erkek Lisesi’nden sonra bir süre İÜEF’ye devam eden Kenan Hulusi, üniversite öğrenimini yarım bıraktı. 1934 yılında çalışmaya başladığı “Vakit” gazetesinde yazı işleri müdürlüğü de yaptı. İlk yazı ve öykülerini fakültede öğrenciyken “Servetifünun-Uyanış” dergisinde yayımladı. 1928’de şairane bir üslupla yazılmış olan "Rubab-ı Şikeste", "Hatıraların Hikâyesi", "Beyaz Güller", "Güzel ve Esrarengiz" gibi romantik öyküleriyle tanındı. "Yedi Meşaleciler" arasında yer aldı. “Milliyet”, “Vakit”, “İkdam”, “Tan”, “Resimli Uyanış”, “Hayat”, “Muhit”, “Mektep”, “Bütün”, “Yeni Türk Mecmuası”, “Yeni Mecmua”, “Varlık” gibi dergi ve gazetelerde öykülerinin yanında düzyazı şiir, eleştiri ve röportajlar da yayımladı. Cumhuriyet döneminde öykünün gelişimine yol açan yazarlardan biri olarak tanındı. Yazarın “Vakit” gazetesinde tefrika edilen “Osmanoflar” (1938) adlı romanı ilk kez Doğan Kitap tarafından basılmaktadır. Kenan Hulusi’nin yine tefrika edilmiş, ancak basılmamış "RBK Pansiyonu" (1942) adlı bir de uzun öyküsü bulunmaktadır. Bu öykü de yakında Doğan Kitap tarafından basılacak “Yaz ve Aşk Hikâyeleri” adlı öykü derlemesi sayesinde günümüz okurlarıyla buluşma fırsatı yakalayacak. Yazarın basılmış öykü kitapları ise şunlardır: “Yedi Meşale” (ortak kitap) (1928), “Bir Yudum Su” (1929), “Bahar Hikâyeleri” (1939), “Son Öpüş” (1939), “Bir Otelde Yedi Kişi” (1940), “Bir Yudum Su” (yedi yeni öyküyle birlikte) (1949), “Hikâyeler” (1973), “Beşer Dakikalık Hikâyeler” (2000).
