Hayatı yaşamaya değer kılan ne? Hiçbir çocuk kendisine bu soruyu yöneltmez. Çocuklar için yaşam vardır. İyiye kötüye aldırmadan kendiliğinden sürer gider. Çünkü çocuklar dünyayı görmezler, gözlemlemezler, ona kafa yormazlar; dünyayla öylesine içli dışlı olurlar ki kendileriyle onun arasında bir ayrım bulamazlar. Ta ki bu olana, kendileriyle dünya arasında bir uzaklık belirene dek bu soru, yani hayatı yaşamaya değer kılan nedir sorusu, ortaya çıkmaz. Kapının kolunu bastırıp onu itme duygusu mu, menteşeleri üzerinde kapının her zaman kolayca ve hevesle içeri veya dışarı açıldığını hissetmek, yeni bir odaya girmek mi? Evet, kapı bir kanat gibi açılıyor, salt bu bile hayatı yaşamaya değer kılar.