"Mitka, hüzünlü romanının taslağını Bayan Lutz'un arka bahçesinde, kadının paslı çöp tenekesinin kararmış dibinde yaktıktan sonra (...) bulundukları kattaki yeni seslerden ve içeri sızan parfüm kokusundan, yakınlarda bekâr bir hanımın gezindiğini (ah o eski, güzel ihtimaller) anladı. (...) Roman, yirmiden fazla yayınevi arasında bir buçuk yıl boyunca uzun uzun seyahat ettikten sonra sonbaharın bitimine doğru kalıcı olarak yuvaya önmüş, Mitka da onu yanan sonbahar yapraklarıyla dolu varile savurmuş, iç sayfaların da tutuşması için varildeki çerçöpü uzun bir boruyla karıştırmıştı."