"Hayatım boyunca dünyayı uzak mesafeden izledim ya da hiç izlemedim. Başımın üzerinden görmediğim kuşlar geçerdi, bulutlar, arılar, esintilerin hışırtısı, tenime dokunan güneş. Ben yalnızca zihnimin gri, hissi dünyasında yaşardım. Burada her şeyi bir mantığa oturtmaya çalışır, hiçbir sonuca ulaşamazdım. Kendime bir dünya görüşü oluşturabilmek için yeterince zamanım olmasını isterdim ama yeterli zaman asla yoktu ve bu dünya görüşü denen şeye sahip olanlar sanki ona çok küçük yaştan beri sahip gibiydiler, meseleye kırkında başlamıyorlardı. Biliyordum ki, edebiyat kırkında başlanabilecek tek şeydi."