1929'da doğdu. 1961-1964 yıllarında Heidelberg Üniversitesi'nde felsefe, 1964-1971 yıllarında Frankfurt Johann Wolfgang Goethe Üniversitesi'nde felsefe ve sosyoloji öğretti. 1971-1983 döneminde Max Planck Enstitüsü'nün yöneticiliğini yaptı. 1983'ten sonra yeniden Frankfurt'ta ders verdi. Eserleriyle, "Frankfurt Okulu/Eleştirel Teori" çizgisinde, Adorno, Horkheimer ve Marcuse'den sonraki kuşağın en önemli düşünürü olarak etkili oldu. Eserleri: Student und Politik (Friedeburg, Oehler ve Weltz'le birlikte, 1961); Strukturwandel der Öffentlichkeit (1962); Theorie und Praxis (1963), Erkenntnis und Interesse (1968); Technik und Wissenschaft als Ideologie (1968, 'İdeoloji' Olarak Teknik ve Bilim, Çev.: Mustafa Tüzel, Yapı Kredi, 1993); Protestbewegung und Hochschulreform (1969, Rasyonel Bir Topluma Doğru, Çev.: Ahmet Çiğdem-Mehmet Küçük, Vadi, 1992); Zur Logik der Sozialwissenschaften (1970); Philosophisch-politische Profile (1971); Legitimationsprobleme im Spätkapitalismus (1973); Zur Rekonstruktion des Historischen Materialismus (1976); Theorie des kommunikativen Handelns (1983); Vorstudien und Ergänzungen zur Theorie des kommunikativen Handelns (1984); Der philosophische Diskurs der Moderne (1985); Die Neue Unübersichtlichkeit (1985); Eine Art Schadenabwicklung (1987); Nachmetaphysisches Denken (1988); Faktizität und Geltung (1992).
