Televizyonda Suç ve Sapmanın Temsilleri Şeyda Bilgin

Kentsel mekânlar ve iletişim araçları, toplumların modernleşme ve endüstrileşme süreçlerinin ürünleri olarak birbirleriyle ilişki hâlindedir. Kapitalist üretim süreçlerindeki değişim sonucunda endüstriyel toplumlar kentsel alanlarda yaşamaya başlarken; büyüklüğü, yoğunluğu ve heterojenliği artmış bu mekânlarda iletişim araçlarının önemi artmıştır. Modern dönemle birlikte televizyon geleneksel iletişim araçları içinde, günümüzde ise yeni medyada etkinliğini ve önemini sürdürmektedir. Sadece teknik bir araç değil, sosyo-kültürel bir form olarak televizyon ve televizyon anlatısı geniş kitleler için hayatı anlamlandırma şeması olmaktadır.
Kentsel mekânların girift ilişki formları içerisinde gündelik hayatta suç ve sapma niteliği gösteren olaylarla sıklıkla karşılaşılmaktadır. Kriminal olaylar, ilgi çekici olma özelliklerinden dolayı geleneksel iletişim araçları içerisinde gazetelerdeki tabloid haberlerden, televizyon programlarına kadar pek çok medya içeriğinde yer almaktadır. Televizyon, işit-görsel bir iletişim aracı olarak suç ve sapma niteliği taşıyan olayları ekrana taşırken, ele aldığı konuları yeniden inşa etmektedir. Programlarda suç ve sapmanın nedenleri arasında yer alan kentsel yaşamın sosyo-ekonomik ve kültürel eşitsizlikleri yerini olayın sansasyonel ve seyirlik tarafına bırakmaktadır. Böylelikle televizyon, toplumsal yaşamda suç ve sapmanın azaltılmasına yönelik yapıcı bir eleştiri getiremezken öznel örnekler üzerinden sosyal etiketlemenin bir aracı hâline gelmektedir.
TELEVİZYONDA SUÇ ve SAPMANIN TEMSİLLERİ: Kentsel Mekânla Etkileşimle Realite Programların Sosyolojik Dinamikleri, televizyonda temsil edilen suç ve sapma davranışlarını Müge Anlı ile Tatlı Sert programı özelinde; Eleştirel Teori ekseninde ele almaktadır. Eleştirel Teori, toplumların kapitalist örgütlenme süreçlerinin iletişim araçları ve kentsel mekâna etkilerini incelemektedir. Neoliberal kentleşme ve hızlı toplumsal değişme süreçlerinin ürünü olarak suç ve sapma davranışlarının televizyondaki temsilleri, televizyon anlatısının tarihselliği içerisinde ele alınarak yorumlanmaktadır.
Doç. Dr. Cem TUTAR

(Tanıtım Bülteninden)