Pegasus Yayınevi Mö!

Mutluluğu arayan inek!

İnek Lolle çok zor bir dönemden geçmektedir. Süt köpüğü hayalleri sönmüş, sevgili boğası Şampiyon’un kendisini aptal inek Susi’yle aldattığını fark etmiştir. Bu da yetmezmiş gibi, yaşadıkları çiftliğin satılacağını ve tüm hayvanların sonunun ekmek arası olacağını öğrenir. Ancak hâlâ bir umut vardır. Çok gezip çok görmüş İtalyan bir kedi, yeryüzünde inekler için bir cennetin bulunduğunu söyler: Hindistan!

Bunun üzerine Lolle, en iyi iki arkadaşıyla çiftlikten kaçar ve sevgili Hindistan’a doğru tehlikeli bir yolculuğa atılır. Mutluluk arayışı içinde maceradan maceraya sürüklenen ekip hayalini kurdukları yeryüzündeki cenneti bulabilecek mi? 

“Möö” birçok anlama gelebilir. Mesela, benim gibi bir inek telaşla möölediğinde şu anlamlara gelebilir: “Çiftçinin elleri yine soğuk!”, “Yardım edin, çiftçi sarhoşken çim biçme makinesini kullanıyor,” ya da “Ah, hayır, boğamızı hadım etmek istiyorlar!”

Biz inekler öfkeyle de mööleriz: “Aptal elektrikli çit!” ve “Çocuklar, öküzlerle dalga geçmeyi kesin!” Bazen de mutlulukla mööleriz. “Çimen, gün ışığı ve parazitsiz bağırsaklar... Daha ne isteyebilirim ki?”

Elbette mutsuzken de möölüyoruz: “Annem öldü.” Soru sorarken de mööleriz: “Bu insanlar annemin bedeniyle ne yapacaklar?” Hatta kuşkuyla da möölüyoruz: “Çiftçinin bahsettiği şu Big Mac olayı kulağa hiç hoş gelmiyor.”

“İneklerin de insan olduğunu gösteren absürd ve komik bir hikâye!”

-Hamburger Morgenpost-

(Tanıtım Bülteninden)