Goştaspname Kolektif

Samanîler döneminin ve Fars edebiyatının önde gelen şairlerinden biri, Firdevsi’den önce Şâhnâme yazan ikinci şair olan Tusî’nin İran edebiyatına en büyük hizmeti ve onu asıl üne kavuşturan İran ulusal değerleri ve kültürel mirasını sözlü anlatılardan derleyip toparlayarak gelecek kuşaklara aktarmayı amaçlayan Şâhnâme yazımında ilk adımı atmış olmasıdır. OnunGoştâspnâme adıyla bilinen eseri ilk bölümlerini kaleme aldıktan sonra öldürülmesiyle yarım kaldı. Daha sonra Firdevsî, Dakikî’nin sözü edilen eseri Goştâspnâme’yiŞâhnâme’sine aldı. 
Goştâspnâme’de; Goştâsp ve Lohrâsp ile diğer İran ulularının Zerdüşt dinine inanmaları ve bu hükümdarlarla ilgili gelişmeler aktarılır. Turan hükümdarı Ercâsp onların bu dine inandıklarını öğrenince Goştâsp’a bir mektup yazarak onun bu inanıştan vazgeçmesini; dediğini yapmazsa bir iki ay içinde gelip ülkesini yerle bir edeceğini, Türklerden ve Çinlilerden oluşan ordularıyla dünyanın altını üstüne getireceğini söyler. Goştâsp da onun isteklerini sert bir dille reddeder. Böylece aralarında uzun ve çetin savaşlar başlar. Sonunda Goştâsp zafere erişir. 

(Tanıtım Bülteninden)