Bilinmeyen Gerçekler ve Doğruluğun Ölçüsü Alihan İren

Gitme, N'olur Gitme

Demek buraya kadardı, gidiyorsun öyle mi?
Sen şimdi gidiyorsun, hadi git!
Peki beni hiç mi düşünmüyorsun?
Nefes alabilir miyim sensiz?
Gülebilir miyim?
Her sabah doğan güneş umut verir mi bana?
Sevebilir miyim yine böyle?
Geceler yalnızlık, korku salmaz mı içime?
Cesur olabilir miyim,
Yaşayabilir miyim sensiz?
Söyle, alışabilir miyim sensizliğe?
Sen hep güçlüydün, öyle söylerdin.
Bilirim, dayanırsın, avutabilirsin kendini, yüreğini…
Ben neyle avuturum kendimi?
Nasıl unuturum yaşananları?
Nasıl unuturum gözlerini,

Baktıkça beni eriten o gözleri?
O ilk dokunuşu, ilk öpücüğü?
Şimdi gidiyorsun, öyle mi?
Git!
Ağıt yakmam ardından, ağlamam bile
Ellerin ellerimi hiç tutmadı derim
Gözlerin gözlerime hiç bakmadı.
Saçlarımı da okşamadın
Hiç hayallerimiz de olmadı
Zaten her şey bir yalandı.
Sen de o yalanın içindeki sevdiğimdin.
Yok yok bir rüyaydı bu
Uyanma saati geldi
Hadi git, git, yolun açık olsun!
Her şey gönlünce olsun
Git, yeni sevdalar seni bekliyor.
Gitme! Sensizlik yarım oluyor…

(Tanıtım Bülteninden)