Venedik'te Ölüm

Ünlü yazar Gustave von Aschenbach kendisinden beklenmeyecek ani bir kararla Venedik’e gittiğinde, sarı bukleleri ve vücudunun zarif orantısıyla Yunan güzellik idealinin somut bir örneği gibi görünen genç bir oğlan dikkatini çeker. Tadzio’yu seyretmek kısa sürede Aschenbach’ın günlerinin ve daha sonra varlığının vazgeçilmezi haline gelir. Aschenbach Venedik’e giderken gemide, bir grup genç erkek arasına karışan yüzü makyajlı, aptal aptal sırıtan yaşlı bir adamı dehşet içinde izler. Ancak hikâyenin sonunda Aschenbach o adam haline gelmiştir; salgın hastalıkla cebelleşen bir kentin kanallarında ve geçitlerinde kendinden geçmiş bir biçimde Tadzio’nun peşinden koşar. Venedik’te Ölüm Mann’ın söylediği gibi, sanatçının itibarını kaybetmesi üzerinedir ancak Mann aynı zamanda, sanat ve yaşam arasındaki ilişkiyi de irdeler.

Aschenbach, emek ve disiplinle yaşamı kontrol edebileceğine ve hatta bunu sanata aktarabileceğine inanır. Ama kontrolsüz duygu ve zaptedilmez tutkuya teşvik eden Tadzio’nun Dionysus’u, onu bu inancının yanlışlığını farketmeye mecbur eder. Romanın mitsel unsurları, eşcinselliğin portresini çıkarmak için bir bağlam sunar. İnce ve derin bir psikolojik kavrayışla yazılmış olan Venedik’te Ölüm, aşık olmanın nasıl bir şey olduğuna dair canlı bir hikâyedir.

Sadece 70 sayfadan oluşan bu kısa roman belki de Mann’ın ideal sanatsal biçimiydi: Kötü şeyler olacağının ilk işaretlerinden nihai hazin zirveye kadar bu eser, kendi türünde bir başyapıttır.