Turkuaz Bulut Işık Demirtaş

Turkuaz Bulut’ta; kendine ait olmayan, ortak kullanımlı bir masada süregiden büyük hikâyeye kapılarını kapatmadan, hayatın sırlı, duygu yüklü yanlarını kaleme alan bir yazarla karşı karşıyayız. Yaşadığı dünyaya seyirci kalamayan, yaşamı daima en ortasından yaşayan bir kadın ve aydın duyarlılığına sahip olan yazarımız; kente, mahalleye ve yaşamına dair etkilendiklerini, kazanımları ciddi bir arşivci belleğiyle kaydederek yüzeyde kalan tortuyu yalın yaşama sevinciyle harmanlayarak okurlarına taşıyor. Kimi öyküde okuru bir trapezcinin yaldızlı, rengârenk dünyasına dahil edip nefessiz bırakırken bir başka öyküde rüzgârın dostluğuyla yalnızlığını paylaşan emekli öğretmeni gençlerle birlikte şehrin dokusunda gezdirerek dayanışmaya ortak ediyor.
Daha evvel Efeyiman isimli bir öykü kitabı olan yazarımıza, ikinci kitabında da şahin gözünden ve insan yüreğinden kaçmayan bu eşsiz öyküler için şükran duyuyoruz. “Kaz dağları manzaralı balkonunuza eşinin kollarında çıktığında, oldukça
zayıflamıştın, elmacık kemiklerin belirginleşmiş yüzün neredeyse sadece bir çift mavi göz olmuştu. Omuzunda beyaz şalınla şezlongda otururken az sonra havalanacak bir tüy gibi şeffaftın… Uzandığın yerden onları görebiliyordun turkuaz renkli bulutu da. Ayaklarını denize sokmayı çok istemiştin, Paşa Limanı’nda bir kadeh şarapla güneşi batırmayı da. Fotoğrafta kocaman gözlerinle gülümsüyorsun etrafında en çok sevdiklerin, tekerlekli sandalyenin basamaklarından denize ayaklarını sokarken ve kadehini gün batımının kızılıyla buluştururken.”

(Tanıtım Bülteninden)