Türklerde Vakıf Kültürü Cahit Eftekin

Vakıfların Türk kültüründe ayrı bir yeri vardır. Başkalarına yardım etmek gibi, insanî bir düşüncenin mahsulü olan vakıflar dinimizin yardımlaşma ile ilgili emir ve prensiplerinden doğmuştur. Vakıflar, gerçek veya tüzel kişilerin hiçbir tesir altında kalmadan, kendi iradeleriyle, kendilerine ait mallarını, maddi bir karşılık beklemeden, her türlü ekonomik değerlerini, haklarını kendi mülkiyetlerinden çıkartıp ihtiyaç sahiplerinin istifadesine sunan topluluklardır. Vakıflar, Osmanlı Devleti’nin gücünü gösteren kurumlar içinde en önemlilerdendir. Vakıf müessesesi, dini ve hukuki hususiyetiyle yüzyıllardan beri büyük bir önem kazanmış, sosyal ve ekonomik hayat üzerinde derin etkiler bırakmıştır. Sosyal yardım faaliyetleri daha çok vakıflar eliyle yürütülmüştür. Yoksulların barınma, yeme- içme ihtiyaçları için imarethaneler, yolcuların konaklaması için kervansaraylar gibi yapılar vakıflarca kurulmuş ve işletilmiş, bundan başka günümüzde belediyelerin yürüttüğü hizmetlerin çoğu vakıflar eliyle yapılmıştır. Vakıflar, milletin milli ve manevi heyecanının tezahürü dersek, gerçeği ifade etmiş oluruz.

(Tanıtım Bülteninden)