Kırmızılar Turgut Güler - Bayrak Tutan Eller

Hemen elimi eğnime götürdüm ve bayrak sarılı o değneği çıkardım. Üç Hilâl yan yana ve birbirlerine tebessüm ederek bakıyorlardı. Onların altında, usta hattât elinden çıkmış Kelime-i Şehâdet, Kostantaniyye burcuna asılmayı ve dahî dikilmeyi bekliyordu. Akşemseddin Hazretleri’nden bu değneği ve dahî bayrağı aldığımın ertesi günü, değneğin alt ucunu, bıçakla sivriltmiş idim. Yâni ki, burç üstünde iki taş arası bir yumuşak yer bulursam, o değneği oraya saplayabilirdim. Nice vakittir, bunun hesâbını yapıyordum. Bendeniz aklımdan ve fikrimden bunları geçirirken, birden sırtımda târifi imkânsız bir ağrı hissettim. Kâfir tarafından atılan oklardan biri, arkama saplanmış idi. O oku çıkarmaya çalışsam, elimdeki bayrağı düşürecektim. Beden düşerdi belki, ammâ bayrağı düşürmek, bu Hasan Oğlan’ın şânına yaraşmaz idi. Acılar içinde kıvrana kıvrana bayrağı saplayacak bir yer aradım. Nihâyet, burç taşlarından ikisinin arasında bir harçlı kısım gördüm ve var kuvvetimle şânlı bayrağımızı Kostantaniyye burcuna dikip astım. Tam o sırada sayısını bilemediğim kâfir okları, bedenimin her yanına saplandı. Size bir şey söyleyeyim mi? Cenk esnâsında, kişi bedenine saplanan okları saymaya kalkışmak, Türk erinin yapacağı iş değildir. Zîrâ, kâfir okunun biri ile bini arasında, Türk oğlunun nazarında hiçbir fark yoktur. Bedene kâfir oku değdikten sonra, onların sayısı ha bir olmuş, ha bin. Ne fark eder?

            Birden, bütün beden acılarımı unuttum. Kostantaniyye burcuna diktiğim bayrağın dalgalanışını gördüm ya, gerisi hiç mühim değildi. Yüzümü o sırada aynada temâşâ edebilseydim, şu Kâinât’ın en mes’ûd kişisi olduğuma şehâdet getirirdim. Bayrak direğinin saplandığı burcun üstünde, yanı başımda ak sakalı, ak hırkası içinde Akşemseddin Hazretleri’ni, ellerimi oğuştururken gördüm. Hem iki elimi mübârek elleriyle sıvazlıyor, hem Kostantaniyye burcunda salınan bayrağımıza bakıyordu. Çok derinden geldiği belli olan bir sesle:

            “Hasan oğlumuz Türk neslinin bayrak dikeni olmuştur. Cenâb-ı Allâh katında onun yapıp ettiklerine bu kemter Akşemseddin şâhid ve dahî kefildir. Şehâdetin Allâh katında kabûle karîn olsun[1] oğlum. Ölmek, her dâim yeniden doğmaktır. Şu diktiğin bayrak sâyesinde, Kostantaniyye gayrı İslâmbol olmuştur. Bayrak tutan ellerin, benim dahî ellerimdir. Bunu böyle bilesin.”

            Akşemseddin Hazretleri, verdiği sözde durmuş ve bendeniz Uluâbâdlı Hasan Oğlan’ı, Kostantaniyye burcunda karşılamış idi. Dünyâ’daki son nefesimi, Akşemseddin’in mübârek elleri ve sözleri ile vermiş olmak, beni nasıl kıvandırdı, gönendirdi, anlatılabilemez. Bir sözüm daha var. Akşemseddin Hazretleri, bendenize Kostantaniyye İslâmbol olmuştur, derken, burca diktiğim bayrağın altında gök gözlü gök yeleli Bozkurt, dili bir karış taşrada olduğu hâlde, kuyruğunu sağa ve sola sallayıp duruyordu..

[1]kabûle karîn olmak: Allâh katında makbûl fiillerden sayılmak, bu makbûl sayılmaya yakın durmak.