Seyahat Oryantalizm ve Bilgi Üretimi Kolektif

Coğrafi keşifler ve sömürgeciliğin gelişimi 17. yüzyılda ortaya çıkan seyahat metinlerinin içerik ve formlarına da yansımıştır. Bu dönemde yazılan seyahat metinlerinde en belirleyici unsur daha çok “harita ve resimlerle bezeli daha açıklayıcı gözlemler ve gerçekçi tasvirlerin ön plana çıkması ve yeni-yabancı dünyanın “fauna ve florası, yabancı-öteki halkların örf ve adetleri ve dini-mezhebi” düşüncelerinin merkeze alınmasıydı. 18. yüzyılın sonlarına kadar asıl önemli olan bu metin türünün edebi yapısından ziyade hangi oranda bilgi ürettiği ve bunu nasıl aktardığıdır, yani estetik yapısından ziyade seyahatin gerçekliği ve sahada üretilen bilginin güvenirliği meselesi artarak daha fazla önem kazanmıştır. 19. yüzyıl, Avrupa emperyalizmi ve sömürgeciliğinin altın çağı olarak kabul edilir, “makine çağı olarak anılır veya ilerleme sloganıyla ilişkilendirilir. Afrika ve Latin Amerika gibi Doğu da Avrupalı seyyahların menzili olarak artarak daha fazla önem kazandı ve muhtelif formlarda seyahat metinleri bir tür olarak Avrupa’da çok geniş bir okur kitlesine ulaştı. “Seyahat edemeyenler, seyyahların yazdıkları sonucunda ortaya çıkan külliyatla yetinmek zorunda kaldılar.” Bu kitap Avrupalı bazı seyyahların Doğu yolculukları sonucunda bilgi üretimi dışında Oryantalizm, kültür, etnografya, şehir ve çevreye dair izlenimlerini okuyucuyla paylaşmayı amaçlıyor.

(Tanıtım Bülteninden)