Rind Seyyah-ı Alem Jülide Oktay

İnce yağmur taneleri ılık esintiyi geçerek toprakla buluşuyordu. Eloin, yağmurla birlikte yavaşça yeryüzüne indi. Avucunda taşıdığı küreyi açarak içinden çıkardığı bereket damlasını uzun bir asaya dönüştürdü. Havada asılı duran asanın tepe kısmında kendi ekseninde dönen bir halka, halkanın içinde ise bereket damlası vardı. Eloin asayı tutup, gölün suları üzerinde yavaş adımlarla yürümeye başladı. Hareketleri bir kuğu kadar narin, hür ve vakurdu. Sağ ayağının üzerinde ve kendi etrafında dönerek uyanışın dansına başladı. Dans ederken asayı da harmoni ile kullanıyor, ayağının altında toplanan su onu havaya kaldırıyordu. Her nereye adım atarsa sular onu takip ediyor ve yukarıda tutuyorlardı. Eloin dans ettikçe havada ışıl ışıl ve minik bereket damlaları hâsıl oluyordu. Dans sırasında asanın ucundaki halka dönmeyi bıraktı ve içindeki büyük bereket damlası parlamaya başladı. Bu durum dansın doğru şekilde devam ettiğini gösteriyordu. Eloin, bereket damlası aşağı gelecek şekilde asayı çevirdi ve suya yavaşça batırarak dansı tamamladı. Havadaki küçük bereket damlaları, büyüğü takip ederek suya ve toprağa indiler. Ayaklarının altındaki su yavaşça geri çekilirken adeta bir bereket damlasıymış gibi parlayan Eloin’i de göle bıraktı. Sağ elini suya soktu. Çıkardığında avucunda küre vardı. Başını semaya çevirip kanatlarını açtı. Yağmurun geldiği yere doğru yükseldi. Arkasında bıraktığı doğa uyanmaya koyuldu.

(Tanıtım Bülteninden)