Radara Görünmezlik Teknolojisi Temel Bilgiler Bahman Zohuri

Wright kardeşler uçağı icat ettiğinde, seyahat, keşif ve savaş şeklini sonsuza dek etkili bir şekilde değiştirdiler. Bunun örnekleri I ve II. Dünya Savaşı’nda bulunabilir, belirli hedefleri başarılı bir şekilde tanımlamak ve bombalamak için iki pilotlu sistem oluşturuldu. Britanya Muharebesinde bu sistem Kraliyet Hava Kuvvetleri (RAF) tarafından Alman Luftwaffe’ye karşı kendi bölgelerini savunmak ve savaşı kendi avantajlarına çevirmek için kullanıldı. Vietnam Savaşı’nda Amerikalı pilotlar, radar ve elektronik karıştırmanın büyük rol oynadığı karadan havaya füzeyi (SAM) kullandılar ve daha sonra bugüne kadar radar teknolojisi kullanılmaktadır. Wright kardeşlerin orijinal tasarımından bu yana, uçaklar tasarımlarının yanı sıra işlevsellik açısından da büyük ölçüde gelişti; Örneğin: Amerikan tarafında F-35 ve Rus muadili Sukhoi Su-57 ve hatta şu anda Çin, Chengdu J-20 ile bu pazarda yarışmaktadır. Hepsi beşinci nesil (GEN-V) savaş uçakları olsalar da ortak bir teknik zorlukları vardır, yani herhangi bir radar tespitinden kaçınmak için hepsinin gizli olması gerekir. Bununla birlikte, soru şu ki, üreticilerinin iddia ettikleri gibi radar soğurucu malzeme (RAM) kullanarak veya radar kesitlerini (RCS) gökyüzünde kendilerini arayan herhangi bir radar ışını algılamasına karşı azaltarak gerçekten sinsi (görünmez) olmalarıdır. Radar için hedefler, 8–12 GHz bandında 2 m2 (kafa kafaya) ile 100 m2 (maksimum yandan) arasında bir RCS’ye sahip altıncı nesil (GEN-VI) uçak hala çeviktir ve 150 ile 750 m/s arasında yer hızlarında uçmaktadır. Gizli uçak hedefleri, kafa kafaya yönden 0,005 m2 kadar düşük bir RCS’ye sahip olabilir. Füze hedeflerinin, görünmez olmayan uçaklardan en az bir kat daha düşük bir RCS’ye sahip olması muhtemeldir ve 1300 m/s (Mach 4) hızla hareket edebilir. Yere dayalı hedefler, köprüler ve binalar gibi yapıları veya hareketli veya statik olabilen zırhlı araçlar gibi araçları içerir. Bugün bile, yüksek hızlı füze veya torpido gibi yeni silah sistemlerinin Rus ve Çinliler tarafından duyurulmasıyla, gizlilik (Stealth) Senaryosu teknik açıdan farklı bir yön almıştır.
Bu yeni nesil hızlı hareket eden jet uçaklarına karşı elektronik karşı önlemlerin (ECM)
en tehlikeli şekli, Dijital Radyo Frekansı Belleği (DRFM) tabanlı tekrarlayıcı karıştırıcılar ve transponderlerdir. Bu kitap, hiper hız gibi bir tehdide karşı bir önlem olarak skaler dalganın (SW) ve bu tür bir dalganın, kuantum elektrodinamiğini (QED) kullanan Ampere Maxwell denkleminin daha eksiksiz denkleminden (MCE) türetilen skaler uzunlamasına dalgaya (SLW) dayandığını öne sürmektedir. SW’den radar’a kadar olan teknikler, radarın dalga biçimini dikkate değer bir bütünlükle kopyalayabilir ve kurban alıcısı ile ateş kontrol radarı (FCR) tarafından çalıştırılan işleme zinciri içinde ilişkilendirilebilecek çok sayıda yanlış hedef sunabilir ve bunların tümü çok basit ve tanıtıcı bir şekilde bu kitapta anlatılmıştır. Çok sayıda gerçekçi hedef dönüşüne yanıt olarak orta sinyal atım tekrar frekansı (PRF) modunda gölgelenme özel bir endişe olabilir. Üniversitedeki temel radar kursları prensibimizden öğrendiğimiz gibi, hızlı saldırı uçaklarındaki FCR’ler en iyi darbe Doppler radarlarıdır. Çok çeşitli havadan havaya ve havadan yere modlarda çalışmak için hafif ve kompakt olmalılar, ancak aşırı dağınık sahnelerin varlığında uzun algılama menzilleri elde etmeleri ve büyük bir alanı takip edebilmeleri gerekir ve bunların tümünü yapabilmek için, özellikle tek kişilik uçaklarda, uçak mürettebatı üzerindeki iş yükünü de en aza indirgemek için yüksek derecede otomatik olmalıdır. Taktik avcı boyutundaki hayalet uçaklar, C, X ve Ku bantları gibi daha yüksek frekans bantlarını yenmek için optimize edilmelidir ve bu sadece basit bir fizik meselesidir. Frekans dalga boyu belirli bir eşiği aştığında ve bir rezonans etkisine neden olduğunda LO uçağının imzasında bir “adım değişikliği”
olur. Tipik olarak, bu rezonans, uçağın bir parçası - kuyruk yüzgeci veya benzeri
gibi - belirli bir frekans dalga boyunun sekiz katından daha küçük olduğunda meydana
gelir. Her yüzeyde iki fit veya daha fazla radar emici malzeme kaplaması için boyut veya ağırlık toleransına sahip olmayan avcı büyüklüğündeki gizli uçaklar, hangi frekans bantları için optimiz edildikleri konusunda gösteri yapmaya zorlanır. Bu, S veya L bandının parçaları gibi daha düşük bir frekans bandında çalışan radarların belirli gizli hava araçlarını tespit edip izleyebileceği anlamına gelir. Nihayetinde, düşük frekanslı radarlara karşı koymak için, rezonans etkisine neden olan özelliklerin çoğundan yoksun olan Northrop Grumman B-2 Spirit veya B-21 Raider gibi daha büyük bir uçan kanat için, gizli uçak tasarımı bir zorunluluktur. Bununla birlikte, UHF ve VHF bant dalga boyları, ile tasarımcılar uçağı görünmez yapmaya çalışmıyorlar - bunun yerine mühendisler, düşük frekanslı radarlara özgü arka plan gürültüsüyle karışacak bir radar kesiti oluşturmayı umuyorlar.
Ek olarak, düşük frekanslı radarlar, yangın kontrol radarlarını işaretlemek için kullanılabilir ve bazı ABD düşmanları, daha düşük frekanslarda çalışan hedef radarları geliştirmek için çaba göstermeye başlamıştır. Bununla birlikte, bu düşük frekanslı atış kontrol radarları yalnızca teoride mevcuttur ve henüz sahaya alınmaya çok uzaktır. Yukarıdaki konular bu kitapta yer almaktadır. İlgi duyulan her konu, okuyucusu için çok az bilgi birikimine sahip birinden, radar fiziği ve prensipleri konusunda sağlam bir geçmişe sahip daha sofistike bir okuyucuya veya onların yetiştirdiği mühendislere kadar bu alanda sağlam bir temel oluşturmak isteyen herkes için, radara görünmezlik teknolojisinin ortaya çıkmasından bu zamana kadar oluşan gelişmeler bu kitapta dikkatlice incelenmiştir. Bu kitap aynı zamanda okuyucuların radara görünmezlik teknolojisinin zorlukları  oyununda yeni olmaları durumunda genel bilgilerini geliştirmek için dört adet Ek bölüm bulunmaktadır.

(Tanıtım Bülteninden)