Perçinlenmiş Yalnızlık Arda Kağan Baloğlu

Sakladım bir kaç bin yıl içime kelepçelediğin sözleri

Kim bilir gözlerin şimdi kimin kalbinin esiri

Bak bulutlar yine sayıklıyor merhametsiz ismini

Senle başlayan hiçbir şey sende bitmedi

 

Alev alev yakıyor bu yağmurların her bir ince tanesi

Ağlamaklı bir çocuk gibi sürünen bedenimi

Ellerinin izi kalmış bak göğsümde ne yapsam silemezdim ki

Bak şimdi sızlatıyor parmakların sevgiye ırak yüreğimi

 

Kabusum dökülür dudaklarımdan her gece

Dilsiz bir şarkıcı ve biz dans ediyoruz seninle

Çığ gibi gecenin çığlık çığlığa matemi gözlerinde

Siyahtı oysa en sevdiğim şarkılar gözlerinin içinde

 

Gül kokusu yayılırdı perçinlenmiş yalnızlığımın köklerine

Senin ismin doldururdu ciğerlerimi kan revan içinde

Ağzımdan senin rengin dökülür yokluğun dişlerimi kırsa bile

Kaybolsam gül bahçesi gülden güzel avcunun içinde

Kayboldum günlerce sensiz geçen günlerin hissizliğinde

Kustum sensizliğimi göklere bir daha dokunmayasın kalbime

Yine sende buldum sensizliğimi beni ben yapasın diye

 

(Tanıtım Bülteninden)