Onlar Artık Burada Oturmuyor Hale Koray

Yorganı sırtında milletiz biz.

Çoğumuzu Mağrib’den Maşrîk’a saçıp savuran hayat rüzgarı beni de Amerika denen bu garip

diyara sürükledi. Kimi ekmek parası, kimi yürek yarasıyla yurdundan ayağ göçürür bizim ellerin

insanı.

Benimki ikisi de değil.

Benimkini anlatmak, anlatırken de anlamak istiyorum.

Ve şöyle başlıyorum:

Yaş kemale erdi dedikleri yaşa geldim farkına bile varmadan. Bu ömrün bir yarısı Türkiye’de

geçti. Ondandır; sosyal hamurum, Türkiye ve Türk toplumunda yoğruldu. Oysa ben pek

barışamadım o toplumla. Kimi değer yargıları, ama en çoğu da adalet duygusunun

yamukluğuydu, beni hep yaban eyleyen kendi yurdumda. Bin yıllık devlet geleneği olan, iki bin

yıl İpek Yolu üzerinde yaşamış bu toplumda, bu muhteşem kültür mozaiği içinde, insanı mest

eden renklere, seslere, anlatılması imkansız bisürü şeye tutkunluğum, Türkiye ile bağlarımı

tamamen kesip koparmama izin vermedi. Ömer Seyfeddin’in Diyet öyküsündeki Koca Ali gibi,

kolumu kesip atamadım Hacı Kasab’ın önüne.

(Tanıtım Bülteninden)