Oğuz Atay'da Tutunamama Tarzları - Nietzscheci Bir Bakış Barış Çokaz

Oğuz Atay, Tutunamayanlar romanıyla kimlik arayışında olan insanları göstermeye çalışır ve bu arayışın toplumla olan ilişkisini ortaya koyar. Gelenek ve modernite arasında sıkışıp kalan karakterler topluma, kendine ve yaşama yabancılaşır. Dolayısıyla tutunamama tarzları yaşamın bir yerlerinde, insanlar arası ilişkilerden hareketle karşımıza çıkar. Bu bağlamda Atay, insan betimlemesinde yaşamın içinden beslenir ve gördüklerinin fazlasını roman üzerinde gösterir. Tutunamama hâlini yaşamla, toplumla, kültürle, gelenekle, ölümle ele alarak okuyucuyu düşündürür. Atay’ın yaşama dönüp yaşamın içinden bir şeyler göstermeye çalışması Nietzsche’yi okuduğunu ve onun felsefesinden etkilendiğini söylememize yardımcı olur. Nietzsche’den etkilendiği ve mutlaka Nietzsche’yi okumamız gerektiğini sayfa aralarında bize söyler. Nietzsche, yaşamda gördüklerinden hareket eder. İnsanla ilgili ne varsa yaşamla bağlantısını ele alır. En nihayetinde yaşam içerisinde kimimiz tutunacak dal ararken kimimiz düşüş ya da boşluk içinde kendimizi buluruz.
Elinizdeki kitapta, “tutunamama tarzları”nı göstermek ve bu tarzların görünürlük mekânlarını ve imkânlarını ortaya koymak amaçlanmıştır. Nietzsche ve Oğuz Atay’ın insan betimlemelerini nasıl yaptığı, yaşamda insanı boşluk hâline sürükleyen durumların neler olduğu gösterilmiştir. Varoluşçu felsefe ve edebiyatın izleri sayfa aralarına işlenmiştir.

(Tanıtım Bülteninden)