Muamma Tugay Zehir

Mezarlığa her gelişlerinde kimileri için kasvetli olan bu mekâna karşı yabancılıkları giderek azalıyor, mezar taşları üzerindeki isimler ya da ağaçlar tanıdık hale gelmeye başlıyordu. Ancak birkaç seferden sonra her toplantı bir usanmışlığı da beraberinde getiriyordu. Hafta sonu yaşananlar herkese ağır geldiğinden, ilk işareti bulmalarına rağmen kimsenin eski hevesine sahip olmadığı anlaşılıyordu. Yola çıktıkları bu süreç, bazı risklerin göze alınmasından öte en önemlisi sabırlı olmayı gerektiriyordu. Hem definenin heyecanını ve zaman zaman korkusunu yaşarken hem de bu konudan hiç kimseye bahsedememek gruptakilerin daha fazla baskı hissetmelerine neden oluyordu. Bu sabrı da gruptaki herkesin aynı ölçüde gösteremeyeceği yakında anlaşılacaktı.

(Tanıtım Bülteninden)