Larimar - Kahve Tadında Öyküler Sema Naz

Akdeniz’in incisi Hatay’da doğmak bir ayrıcalık olsa gerek. Ayrıcalık deyişime bakmayın siz. Akdeniz’in en güzel kıyılarında, ılık geçen kışın ardından bahar her vakit tomurcuğa durur bu şehirde. İnsanlar da bahar gibidir. Ellerinde, avuçlarında ne varsa paylaşır, sevgisini de hüznünü de. Acılarını da paylaşır, sevinçlerini de. Sanat ruhunun, yüreğinin bir parçası ise, diğer parçası, ilim ve bilimdir. Okumaktır. Araştırmaktır.

Hikayeler anlatmaktır sevdiklerine. Hikâye anlatıcılığı ile sürdürmektir bilgeliğini. Ses, söz önemlidir. Duyar, görür, hisseder, dokunur her bir dokusuna, duygusuna. Hoşgörüsünün yüksekliği, medeniyet şehri oluşu, Ay’ın hattının geçtiği noktada duruşunu saymazsak, yemek kültürü bile başlı başına bir ayrıcalık teşkil eder

burada. Zeytin’e zeytinyağı koyan ilk topluluk Hatay insanı ise hiç şaşırmam diyebilirim. Ama öyle bir lezzeti vardır ki herkes kahve içer, Hatay insanı Hallice kahve olmadan tadını bulamaz o kahvenin. Bir içen yine içer. Alışmak kolay olmaz Hallice Kahveye, koyudur, sadedir, süvari içilir, ama kahve içilen ile ömür geçirir Hatay İnsanı.

Şimdi kahve bu kadar önemli olmuşken, kadın, çocuk, yaşlı, sıla-i rahim bu kadar kıymetliyken, kahvenin yanına sadece kömbe mi koyar Hatay insanı. Yooo, kahve tadında öykülerini de yerleştiriverir de tadına doyum olmaz artık kahvenin.İşte, ilk masal anlatıcısı kadındır dedik. Şifacı, üretken, barış dolu, sevgi dolu dedik ya kadınlara, kadınlara atfedilen 40 Taş 40 Kadın Öykü serisinin 3. Kitabı olan LARİMAR, Kahve Tadında Öyküler ile, okuyucu ile buluşmaya devam diyoruz.

Hatay, Ay’ın hattının geçtiği, enerjisi çok güzel bir memlekettir. Öyküleri de acısı da, hikayesi de çoktur. Acıları elbet konuşuruz ama gelin yükümüzü biraz olsun hafifletelim de, kahvenin güzelim kokusu eşliğinde, kahve ruhunda öyküler okuyalım, ne dersiniz?

Hoş gelsin, yüreğini, hoşluklara, güzelliklere, sevgilere açanlara diyorum Sevgiyi, beklentisizliği, paylaşmayı, fedakarlığı, barışı, üretmeyi,

sanatı tek bir kelimede arayanlara cevabımdır; Akdeniz’in incisi Hatay’da doğmak bir ayrıcalık olsa gerek. Ayrıcalık deyişime bakmayın siz. Akdeniz’in en güzel kıyılarında, ılık geçen kışın ardından bahar her vakit tomurcuğa durur bu şehirde. İnsanlar da bahar gibidir. Ellerinde, avuçlarında ne varsa paylaşır, sevgisini de hüznünü de. Acılarını da paylaşır, sevinçlerini de. Sanat ruhunun, yüreğinin bir parçası ise, diğer parçası, ilim ve bilimdir. Okumaktır. Araştırmaktır.

Hikayeler anlatmaktır sevdiklerine. Hikâye anlatıcılığı ile sürdürmektir bilgeliğini. Ses, söz önemlidir. Duyar, görür, hisseder, dokunur her bir dokusuna, duygusuna. Hoşgörüsünün yüksekliği, medeniyet şehri oluşu, Ay’ın hattının geçtiği noktada duruşunu saymazsak, yemek kültürü bile başlı başına bir ayrıcalık teşkil eder

burada. Zeytin’e zeytinyağı koyan ilk topluluk Hatay insanı ise hiç şaşırmam diyebilirim. Ama öyle bir lezzeti vardır ki herkes kahve içer, Hatay insanı Hallice kahve olmadan tadını bulamaz o kahvenin. Bir içen yine içer. Alışmak kolay olmaz Hallice Kahveye, koyudur, sadedir, süvari içilir, ama kahve içilen ile ömür geçirir Hatay İnsanı.

Şimdi kahve bu kadar önemli olmuşken, kadın, çocuk, yaşlı, sıla-i rahim bu kadar kıymetliyken, kahvenin yanına sadece kömbe mi koyar Hatay insanı. Yooo, kahve tadında öykülerini de yerleştiriverir de tadına doyum olmaz artık kahvenin.İşte, ilk masal anlatıcısı kadındır dedik. Şifacı, üretken, barış dolu, sevgi dolu dedik ya kadınlara, kadınlara atfedilen 40 Taş 40 Kadın Öykü serisinin 3. Kitabı olan LARİMAR, Kahve Tadında Öyküler ile, okuyucu ile buluşmaya devam diyoruz.

Hatay, Ay’ın hattının geçtiği, enerjisi çok güzel bir memlekettir. Öyküleri de acısı da, hikayesi de çoktur. Acıları elbet konuşuruz ama gelin yükümüzü biraz olsun hafifletelim de, kahvenin güzelim kokusu eşliğinde, kahve ruhunda öyküler okuyalım, ne dersiniz?

Hoş gelsin, yüreğini, hoşluklara, güzelliklere, sevgilere açanlara diyorum Sevgiyi, beklentisizliği, paylaşmayı, fedakarlığı, barışı, üretmeyi,

sanatı tek bir kelimede arayanlara cevabımdır;

ANNEM… ANNELER, ANNELER DE KADINLARA gelsin. Akdeniz’in incisi Hatay’da doğmak bir ayrıcalık olsa gerek. Ayrıcalık deyişime bakmayın siz. Akdeniz’in en güzel kıyılarında, ılık geçen kışın ardından bahar her vakit tomurcuğa durur bu şehirde. İnsanlar da bahar gibidir. Ellerinde, avuçlarında ne varsa paylaşır, sevgisini de hüznünü de. Acılarını da paylaşır, sevinçlerini de. Sanat ruhunun, yüreğinin bir parçası ise, diğer parçası, ilim ve bilimdir. Okumaktır. Araştırmaktır.

Hikayeler anlatmaktır sevdiklerine. Hikâye anlatıcılığı ile sürdürmektir bilgeliğini. Ses, söz önemlidir. Duyar, görür, hisseder, dokunur her bir dokusuna, duygusuna. Hoşgörüsünün yüksekliği, medeniyet şehri oluşu, Ay’ın hattının geçtiği noktada duruşunu saymazsak, yemek kültürü bile başlı başına bir ayrıcalık teşkil eder

burada. Zeytin’e zeytinyağı koyan ilk topluluk Hatay insanı ise hiç şaşırmam diyebilirim. Ama öyle bir lezzeti vardır ki herkes kahve içer, Hatay insanı Hallice kahve olmadan tadını bulamaz o kahvenin. Bir içen yine içer. Alışmak kolay olmaz Hallice Kahveye, koyudur, sadedir, süvari içilir, ama kahve içilen ile ömür geçirir Hatay İnsanı.

Şimdi kahve bu kadar önemli olmuşken, kadın, çocuk, yaşlı, sıla-i rahim bu kadar kıymetliyken, kahvenin yanına sadece kömbe mi koyar Hatay insanı. Yooo, kahve tadında öykülerini de yerleştiriverir de tadına doyum olmaz artık kahvenin.İşte, ilk masal anlatıcısı kadındır dedik. Şifacı, üretken, barış dolu, sevgi dolu dedik ya kadınlara, kadınlara atfedilen 40 Taş 40 Kadın Öykü serisinin 3. Kitabı olan LARİMAR, Kahve Tadında Öyküler ile, okuyucu ile buluşmaya devam diyoruz.

Hatay, Ay’ın hattının geçtiği, enerjisi çok güzel bir memlekettir. Öyküleri de acısı da, hikayesi de çoktur. Acıları elbet konuşuruz ama gelin yükümüzü biraz olsun hafifletelim de, kahvenin güzelim kokusu eşliğinde, kahve ruhunda öyküler okuyalım, ne dersiniz?

Hoş gelsin, yüreğini, hoşluklara, güzelliklere, sevgilere açanlara diyorum Sevgiyi, beklentisizliği, paylaşmayı, fedakarlığı, barışı, üretmeyi,

sanatı tek bir kelimede arayanlara cevabımdır;

ANNEM… ANNELER, ANNELER DE KADINLARA gelsin. Akdeniz’in incisi Hatay’da doğmak bir ayrıcalık olsa gerek. Ayrıcalık deyişime bakmayın siz. Akdeniz’in en güzel kıyılarında, ılık geçen kışın ardından bahar her vakit tomurcuğa durur bu şehirde. İnsanlar da bahar gibidir. Ellerinde, avuçlarında ne varsa paylaşır, sevgisini de hüznünü de. Acılarını da paylaşır, sevinçlerini de. Sanat ruhunun, yüreğinin bir parçası ise, diğer parçası, ilim ve bilimdir. Okumaktır. Araştırmaktır.

Hikayeler anlatmaktır sevdiklerine. Hikâye anlatıcılığı ile sürdürmektir bilgeliğini. Ses, söz önemlidir. Duyar, görür, hisseder, dokunur her bir dokusuna, duygusuna. Hoşgörüsünün yüksekliği, medeniyet şehri oluşu, Ay’ın hattının geçtiği noktada duruşunu saymazsak, yemek kültürü bile başlı başına bir ayrıcalık teşkil eder

burada. Zeytin’e zeytinyağı koyan ilk topluluk Hatay insanı ise hiç şaşırmam diyebilirim. Ama öyle bir lezzeti vardır ki herkes kahve içer, Hatay insanı Hallice kahve olmadan tadını bulamaz o kahvenin. Bir içen yine içer. Alışmak kolay olmaz Hallice Kahveye, koyudur, sadedir, süvari içilir, ama kahve içilen ile ömür geçirir Hatay İnsanı.

Şimdi kahve bu kadar önemli olmuşken, kadın, çocuk, yaşlı, sıla-i rahim bu kadar kıymetliyken, kahvenin yanına sadece kömbe mi koyar Hatay insanı. Yooo, kahve tadında öykülerini de yerleştiriverir de tadına doyum olmaz artık kahvenin.İşte, ilk masal anlatıcısı kadındır dedik. Şifacı, üretken, barış dolu, sevgi dolu dedik ya kadınlara, kadınlara atfedilen 40 Taş 40 Kadın Öykü serisinin 3. Kitabı olan LARİMAR, Kahve Tadında Öyküler ile, okuyucu ile buluşmaya devam diyoruz.

Hatay, Ay’ın hattının geçtiği, enerjisi çok güzel bir memlekettir. Öyküleri de acısı da, hikayesi de çoktur. Acıları elbet konuşuruz ama gelin yükümüzü biraz olsun hafifletelim de, kahvenin güzelim kokusu eşliğinde, kahve ruhunda öyküler okuyalım, ne dersiniz?

Hoş gelsin, yüreğini, hoşluklara, güzelliklere, sevgilere açanlara diyorum Sevgiyi, beklentisizliği, paylaşmayı, fedakarlığı, barışı, üretmeyi,

sanatı tek bir kelimede arayanlara cevabımdır;

ANNEM… ANNELER, ANNELER DE KADINLARA gelsin.

ANNEM… ANNELER, ANNELER DE KADINLARA gelsin.

(Tanıtım Bülteninden)