Kolpa Ece Erdoğuş

Şimdi her birini sadece uzunca bir roman cümlesiymiş gibi duyumsayabileceğiniz yüzler, mekânlar, sesler, alışkanlıklar, kayıplar, dertler, övünmeler, saçmalıklar, hırslar, hevesler, boşvermişlikler, öfkeler, sarhoşluklar, meraklar, hırpalanmalar, gülme nöbetleri, hayal kırıklıkları, halüsinasyonlar, terk etmeler, tehditler, davetler, vaatler, sorular ve hep sorularla birleşen halkalar, hepsi... Böylece artlarında gizledikleri
anlamlarla etrafımdaki her şeyin bana kolpa görünüşü...

Kolpa kız, kolpa herif, kolpa hayat, kolpa düzen, kolpa tarih, kolpa ev, kolpa aile, kolpa arkadaş, kolpa okul, kolpa aşk, kolpa iş, kolpa duruş, kolpa bakış, kolpa laf, kolpa gülüş, kolpa tavır, kolpa cevap, kolpa film, kolpa kitap, kolpa müzik, kolpa kıyafet!.. Genç bir can sıkıntısı, denizin ve gökyüzünün ritminde salınan öfkesi... Kıpır kıpır, ısıra ısıra gezinen uyuşmazlığı. Kolpa, oradan oraya savrulan bir delikanlının romanı. Uçurumun ve zamanın kıyısında… Ece Erdoğuş, tel tel dokunuyor ergen iştahına ve ruhuna. Sokakları ve yavanlığı anlatıyor, fısıldayan ve bağıran bir sesle.

(Tanıtım Bülteninden)