Kendi Gerçekliğinin Üstünü Örtmek ya da Fasıklık Cilt 1 - Batı Uygarlığı Bağlamında Kendi Gerçekliği Sıtkı Karaca

Bilgi hissedilir şeylerle başlar. İnsan aklının hissedilir, elle tutulur, gözle görülür, kısacası somut şeylerden öteye geçmesini mümkün kılan, zihnin hissedilir şeyi yakalayıp zapt etmesi ve onun üzerindeki kudretidir.  İnsanın doğayı dönüştürerek ürettiği şeyler özgürlüğünün, kendisinin ürünüdür. Çünkü zihinsel tasarım işin yapılması için gereklidir. Zihinsel tasarım insana aittir. Doğadan etkilense de dönüşümü önce zihinde başarır. Onun için insana yönelik bir zorunluluk taşımaz. Burada insanın etik alan ya da küre oluşturması gereklidir. Aksi takdirde bu dönüşüm doğalı dışlayan ve insanlıktan uzak bir hale gelir.
İnsanın oluşturduğu veya doğruluğuna inandığı değerleri yaşama geçirmeme “fasıklık”tır. Fâsık olmak, yapması gerekenlerle ilgili yeterli bilgiye sahip olan ancak bunları eyleme koymayan ya da bir kısmını ihlal eden kişiye denilir.
Fasıklık İslam’ın kutsal kitabında kendini gösteren bir kavramdır. Bu kavram ilk kez Farabi tarafından felsefi ve sosyal boyutuyla siyaset felsefesinde yer edinmiştir. Farabi bu kelimeyi Arap dilinin incelikleri ve Kur’an’ın kavramı tanımlama özelliğini dikkate alarak siyaset felsefesinde sosyolojik bir kavrama dönüştürmüştür.
 
Bu kitapta ise ‘fasıklık’ın bireysel tezahürünü, psikolojik özelliklerini ve bunun bizim etik anlayışımız üzerine etkilerini incelemek amaçlanmıştır. Bu kavramdan çıkarak hem toplumsal boyutta, hem de bireysel boyutta etik değerlerin yozlaşmasını ortaya koymak istenilmiştir.

(Tanıtım Bülteninden)