Kekeme Yayınları Kekeme Yayınları Kül Tablet

70’li yılların başında,dolaplarımın kapağını o zaman şimdi anımsamadığım bir İsveç şiiri süslerdi: “İlk damlasından sonraçözülen buzullar gibi/yavaş yavaş acılar diner.
Tanrım/içimde donup kalmış yaşları erit/Onları bana geri ver.” Bu kitap belki koskoca bir buzulun çözülmesinden oluşan küçükbir derecik, belki de -kestiremiyorum- aysbergin benim görebildiğim yanı.
Ancakeksiğiyle fazlasıyla bir kırımdan payıma düşen epeyce acılı bir parça.
Yazarken pek sıra kural gözet(e)medim.Olas1 değildi zaten.
Her gün en az üç sayfa yazma kuralını hiç savsaklamadım.
Çakırdikenlerinin yüreğime her batışındadamlayan kan mürekkepti.
Oluşan gölcükte boğulabilirdim yaz(a)masaydım.
Kalemimilaç oldu, kâğıtlar sargı bezi.
İkisinin birleşip gir dayanma noktasıolabileceğini düşünmemiştim hiç.
Oldu.
Yazarak kurtuldum (mu?).
Bugün bileyanıtlanmamış yüzlerce soru döneniyor yüreğimde.
Yazılanlar bilinen arabesktanıma hiç uymayan bir girişik bezeme mi yoksa kendi doğallığı içinde akan birderecik mi, bunu da kestiremiyorum.