Hapishane Anılarım Silvio Pellico

Aileme mektup yazmak için bana kağıt, kalem ve mürekkep getirdiler. Bu izni verdikleri zaman beni ölüm halinde bulunan bir hastanın ailesine son isteklerini yazacak hissiyle vermişlerdi.
Anneme, babama ve kardeşlerime benim uğradığım durumu sabır göstermelerini ve benim de sabretmekte olduğumu yazdım. Seneler geçtikten sonra, baba ocağına tekrar kavuştuğum zaman haber aldım ki mektubum gönderilmiş. Ben ise onlardan hiç mektup almamıştım, mektuplarım alıkonulmuştu.
Yakın arkadaşım Oroboni bütün kış ve ilk bahar hasta yatmış sık sık kan kusuyordu, karnı su topluyordu. Yanı başımızda onun böyle sönüp gitmekte olduğunu bildiğimiz halde aradaki duvarı yıkıp, aşıp elimizden geleni yapamadığımız için keder oluyorduk.
1823 senesinde Haziran’ın 13’ünde kendi adı yazılı yatağında Hristiyan Bayramı’nda vefat etti. Yılları hapishanede geçen, başından geçen olayları kaleme döken, en yakın arkadaşının ölümünü izleyen, ailesine yıllarca özleyen bu kişinin anlarını, hatıralarını zihninizde canlandırmaya var mısınız?
Bu eseri okumanızı ve okuyucularla paylaşmanızdan mutluluk duyarız.