Ferdi Tayfur Kapaklı Kış Defteri Reşit Güngör Kalkan

Ben o defteri, uzun bir yaz ikindisinde, yaşam derin bir ıssızlıkta yavaş yavaş akarken gördüm. Aslında bakmayın ikindi deyişime, zira yaza karşı tutumumda, koyu bir sevginin kıştan âdeta öç almakçasına derin hatıraları vardır. Ferdi Tayfur’un Çeşme’sini rahmetli babam dört telli, teknesi kararmış eski bir sazda icra ederken, seksenlerin ortalarına doğru yana yana yazdığım şiirler, dinlediğim türküler, tam da o yıllarda anlayamadığım, tanımlayamadığım bir yerlerimde sancıyıp dururdu boyuna. İşte o derin sancılar içinde, bir masal fanusu içindeymişçesine ansızın gölgeler yekinip kalkardı.
Reşit Güngör Kalkan, denemelerinde bu kez ‘kış’ın peşine düşerken, mevsimlerden ‘kar’a ayarlı bir Türkçeyle dilin boyutlarını genişletme çabasını bu denemelerde de sürdürüyor. Bununla birlikte, salt tek mevsim rüzgârına bırakmıyor kalemini; ona bu kez Ferdi Tayfur da eşlik ediyor. Uzun yolculuklar boyunca şehirler, kasabalar, köyler ve yollar arasında hep Ferdi Tayfur söylüyor…
Yazar, kış uzlaşısı içinde edebiyatın izini bıkmadan, usanmadan titiz bir dil işçiliğiyle hep kar berraklığına vurguda bulunarak sürüyor. Anımsayışlar, hatırlayışlar gelgitleriyle çevrili ve derin özlemlerle bezeli, bir “Ferdi Tayfur Kapaklı Kış Defteri” var artık elimizde. Üstelik yazarın “günlükler”i de eşlik ediyor bu denemelere, böylece kendi hayatından aktardıklarıyla daha gerçekçi ve samimi bir okumaya sürüklüyor bizi.
Yazarın estetik gözlemleri ve de betimleyici anlatımıyla şiir gibi cümleler karşılıyor bizi nostalji kokan sayfalar arasında. Edebiyatın derin hazzı içinde ve Türkçenin büyüsü karşısında bir kez daha “esas duruş” diyoruz.