Epsilon Yayınevi Deli 2 Aslıhan Özen

   Aslında hangi bedende doğacağımıza biz karar vermemiş gibi görünsek de, şimdi hangi ruhta doğacağımıza kesinlikle biz karar veriyoruz. Çünkü her sabah yeniden doğuyoruz.

Rosa sessizliğe gömüldü. Kocasını, sevgilisini, yaşamını düşünüyordu. Bu adamın söylediği gibi miydi her şey? Hayatını kendisi şekillendiremediği için hayat mı onu şekillendirmişti acaba? Sonra bu yüzden mutsuz olup suçlu mu aramıştı? Raif’ten boşanamamış, Ed’le birlikte yeni bir hayat kuramamış veya Ed’den ayrılamamıştı. Ne zaman ayrılsalar tekrar bir araya gelmişlerdi. Hayatta istediği şeyleri yapamamıştı. Eğitimini tamamlayamamıştı. Mutlu bir yuvası olmamıştı kardeşi gibi. O kendi hayatına söz geçiremiyor muydu?

Sahir, tüm ailesinin hırsız olduğunu düşündükçe, sorumluluğunu ailesine atmaya çalışıyordu. Hırsızlıktan başka bir şey görmemişti doğdu doğalı. Aslında bunun da bir bahane olduğunu içten içe biliyordu. Bu kolay olandı. Hırsız olmayabilirdi veya olduysa bile bundan vazgeçebilirdi. Herkes bir şeyi iyi yapardı, Sahir de iyi bir hırsızdı. Cebindeki para başka insanların parasıydı. Sigarasını taktığı ağızlık Rosa’nındı. Her ne kadar Rosa’nın çaldığı çantası için kendini aklamaya çalışsa da bunun doğru olmadığını o da biliyordu. Bunlar aklından geçerken, yolda çarpışmalarını hatırlayınca iyice huysuzlandı. “Çember daralıyor,” diye geçirdi içinden.

Ahi evden çıkıp kumaş dükkânına doğru yürürken, Esma’nın anlattığı hikâyenin etkisindeydi. Kadınların gördüğü zulümden bir erkek olarak utanıyor, onun başına gelenlerde sanki kendi parmağı varmışçasına suçluluk duyuyordu. Dinlediği şeylerle insanlığından utanmıştı. Genç kızın bu işten nasıl sıyrılacağını ise kestiremiyordu. Önce Efahim Bey’in gelmesi lazımdı, ondan sonra bir hâl çaresi düşünülecekti. 

(Tanıtım bülteninden)