Dokunmak Büşra Akın

Ellerin mevsimi var biliyor musun?
Her bahar geldiğinde rengi ile büyüleyen ellerin, o buğulu sesinden duyduğum sevgi tadında şarkıları var.
Serçe çığlıklarına eşlik eden parmaklarımın yeni bir bahara heyecanı gibi, baharın dokunuşlarıyla çiçek açıyor. İlkbahar dokunuşları tenimde karanfil kokusu, karanfil huzuru, narçiçeği edası, ucu yanmış mektupların içinden geçerken dudaklarımda ıslanmış hatıraları bahar şarkılarına bırakıyor.
Kuş tüyünden ince ellerim ile yaklaşan bahara görünmeyen şiirler yazıyorum.
Adı içimde saklı çiğdem çiçeklerinin kucağında, tenimin kokusuna eşlik eden zambak büyüsü yaratıyorum.
Kış ellerim de var benim.
Buz keser sol yanım gibi kimsesiz, kimsesizliğini bekler.
Soğuğa meydan okurum, iki elimi birleştirir avuç içlerimden aldığım küçücük ısı ile yetinmeye çalışırım.
Yüzeyi insana yakın ne varsa ona dokunmak isterim.

(Tanıtım Bülteninden)