Çifte Yaşam Karolina Pavlova

Şiirle uğraşmak şüphesiz Sesilya gibi Moskova sosyetesinin güzide bir bekarı için yakışıksızdı. Sesilya son derece ayrıcalıklı bir çevrede büyümüştü, dünyadan haberi yoktu ve belki de en vahimi özgür olmasına hiç fırsat verilmemişti. İmparatorluk Rusya’sının yükseldiği, Rus aristokratlarının ve burjuvasının serpildiği 1840’larda gündelik hayat büyük bir teşrifat, edep kuralları ve resmiyetin gölgesine girmişti çoktan. Yatak odasında bir başınayken duyduğu o küçük hürriyet, bir başınayken hayal gücünün onu götürdüğü diyarlar Sesilya’nın bildiği yegâne özgürlük olur. Tüm bir cemiyetin evlendirmek ve devridaimi içinde öğütmek için başına üşüştüğü bir genç kızın hikâyesi Çifte Yaşam – çifte, çünkü Sesilya’nın istila edilmiş gündelik hayatının yanında bir de rüyalarındaki hayatına şahit oluruz ve rüya şiirin diliyle konuşur.

Karolina Pavlova edebiyat tarihlerinden yakın zamanlara kadar silinmiş, döneminde hor görülüp, edebiyata küsmüş bir kadın şair. Rus edebiyatının “klasik”leri kadınları erkeklerin dünyasına dahil oldukları ölçüde anlatırken Pavlova çağını kadınlar dünyasının içinden ele alır. Düzyazı ve şiirin birbirine dolaştığı bu kayıp klasiği Lâmia Pekzeren’in Rusça aslından çevirisiyle sunuyoruz.

“Bütün bu çaba, ruhundaki dürtüleri bastırmaya, tüm içsel varlığını öldürmeye yönelikti. Ama tazecik bağrı bu kıpırtıyı hissetmeyi öğrenmemiş olsa da kalbi, var olmaktan ve aşktan vazgeçemedi… Şimdi belirsiz ve bilinçsiz bir şekilde seziyordu: Yanlış bir şey vardı ama bu neydi ve neredeydi? Ne yazık ki bunu ne iç dünyasında ne de etrafında dönüp duran dünyada aramaya ve açıklamaya cesaret edemezdi. Hayatı yalnızca uzun ve fasılasız bir yalandan ibaretti!”

(Tanıtım Bülteninden)