Beyaz Barış Günlükleri Mehmet Doğan Güneş

Burada yaşadıklarım, yazdıklarım benim insana bakışımı asla değiştirmedi. Birini değerlendirmem gerektiğinde ondan parayı, kariyeri ve yaşadığı çevreyi çıkartıp öyle bakmaya çalıştım. Zira insanın asıl değeri bunlar olmadan geride kalan şeylerde saklıydı. Her zaman, hangi din, dil, ırk ya da milletten olursa olsun insanların içinde yaratıcıdan gelen bir değer olduğuna inandım. Benim için iyi insan, kötü insan yoktu. Her insan, içinde iyi ve kötüyü barındırırdı. İyi biri dediğimiz insanlar, aslında içindeki kötüyü kontrol edebilenlerdi. Ben tercihimi her zaman kötüyü kontrol edebilenlerden yana kullanmaya çalıştım. Diğerlerinden uzak durmayı tercih ettim. Buradaki bazı insanların yaşamlarına, fikirlerine, yaptıklarına katılmasam da Yunus Emre’nin dediği gibi, yaratılmışı sevdim yaratandan ötürü. Burada geçirdiğim süre boyunca adlarını sanlarını hatta yüzlerini dahi hatırlamadığım birçok da iyi insan tanıdım. Onların da hakkını seve seve teslim etmek isterim. Buradan ayrılırken son kez ardıma dönüp baktım ve hamdım, piştim, yandım, diyerek hayatımın geri kalan kısmına yeni biri olarak yürüdüm.

(Tanıtım Bülteninden)