Babasız Görgün Özdemir

Bu kitap henüz annesinin karnında iken babasını kaybeden bir Cumhuriyet öğretmeni olan babamın hayatından kesitleri anlatmaktadır. Başkaca bir iddası yoktur. Henüz televizyonun yayın hayatına başlamadığı veya henüz ülkemizde yaygınlaşmadığı
1970’li yıllarda çocuklar için en büyük eğlence, akşamları içindeki odunların çıtır çıtır yandığı sobanın etrafında büyüklerden masallar ve onların hayat hikâyelerini dinlemekti.
O akşamlarda babam ve annem bize kendi yaşadıklarını anlatırdı. Annesinin karnında iken babasını kaybetmesi, teyzesine ziyaretinde gece vakti komşunun nişanlı kızının uykudan uyandırılarak üst kata çağrılıp tanıştırılması, öğretmen okulu maceraları, öğretmen odasında başlayan evlilik günleri, üç bine yakın öğretmen yedek subay adayının kazan kaldırması, zorunlu muhtarlık dönemi ve o tarihlerin siyasi olayları karşısındaki duyguları, en küçük çocuğunun ilk ben yıkanacağım dediği yeni lojmanlarının banyosunda ilk onu ama cansız bedenini yıkamaları ve daha birçok öykü ilgimizi çekerdi.
Hikâyeleri bilsek de farklı gecelerde tekrar tekrar anlatmasını isterdik. Aslında anlatılanların her biri başlıbaşına bir kitap konusu olabilecek derinlikte olan anılarını dinledikçe babama, “Senin hayatını kitap yapacağım” diyordum. 35 yıllık profesyonel iş hayatımı sonlandırdıktan sonra nihayet doksan yaşına gelmiş olan babama verdiğim bu sözümü yerine getirmiş oluyorum

(Tanıtım Bülteninden)