Görünmez Kentler

Görünmez Kentler, Venedikli gezgin Marco Polo’nun Tatar hükümdarı Kubilay Han’a anlattığı bir dizi hayalî gezi anekdotundan oluşuyor. 55 parçanın her biri farklı bir hayalî kenti betimliyor ve kavramsal ya da felsefî bir bilmece ya da gizem barındırıyor. Örneğin Zemrude, ona bakanın ruh haline göre değişen bir şehirdir. Yukarı ve aşağı olarak ikiye ayrılmıştır; pencere pervazları ve çeşmeler yukarıda, hendekler ve atık kâğıtlar aşağıdadır. Yukarıdaki dünya temel olarak aşağıya bakanların anıları aracılığıyla bilinebilmektedir.

Diomira’da insan şehrin melankoli aşıladığı öteki konukları kıskanır. “Bölünmez bir varlığı olan”, her hareketin her yerde mümkün olduğu Zoe, muğlaktır: “Öyleyse neden var bu kent? İçeriyle dışarıyı, tekerleklerin gürlemesiyle kurtların ulumasını hangi çizgi ayırıyor?”

Betimlemelerin arasına Marco Polo’yla Kubilay Han’ın ilişkisini geliştiren kısa ama açıklayıcı bölümler sıkıştırılmıştır. Kubilay Han, Venedikli’nin hikâyelerini kendi dünyevî, geçici imparatorluğunu aşan şeyler olarak görür. Bu sanatsal ürünlerin “yıkılmaya yazgılı duvarların ve kulelerin arasından gelen, öyle ince işlenip süslenmiş bir kumaş ki karıncaların kemirmesinden bile kurtulabilir” olduğunu fark eder. Kendi adına Polo, kurtulmak amacıyla kentler icat etmektedir. ?öyle der: “Ona yer açmak için yok olan diğer olası kentlerin; bir daha inşa edilemeyecek ve hatırlanamayacak olan kentlerin küllerini topluyorum.”