Aynanın İçinden - Alice Harikalar Ülkesinde

Alice in Wonderland’den (Alice Harikalar Diyarında) altı yıl sonra, 1871’de, Carroll yeni bir fikirle Alice karakterine geri döndü: Bu kez onun, aynanın arkasındaki dünyaya yaptığı yolculuğu izleyecekti. Kısa süre önce gerçek Alice’e (Liddell) satranç oynamayı öğreten Caroll, bu oyunu öyküsel bir araç olarak kullanır. Ayna dünyası, bir satranç tahtası gibi betimlenir; Alice oyuna piyon olarak başlar ve sonunda kraliçe (“queen sözcüğü aynı zamanda satranç oyunundaki “vezir”e verilen addır) olur. Öykünün her bir bölümü, Alice’in bu sona bir adım daha yaklaştığı bir hamledir. Olaylar ilerledikçe, kitabın başındaki şemanın içinde çizilen satranç problemi, doğru biçimde çözülür.
 

Bu roman, Alice in Wonderland’den daha sistemli bir yapıda olmakla birlikte en az onun kadar unutulmaz karakter ve fikirlerle doludur; bunların büyük bölümü zıtlıklar taşır ve zamanla dönüşüm geçirir. Alice, bu alt üst olmuş dünyada bir yerden bir yere gitmek için aksi yöne doğru yürümek zorundadır; Kızıl Kraliçe ona, “burada ... olduğun yerde kalmak için tüm gücünle koşmalısın” der. Hafıza sadece geriye doğru işlemez; Beyaz Kraliçe “gelecek haftadan sonra olacakları” hatırlar. “Tersine” ikizler Tweedledum ve Tweedledee’yle tanışırız. Romanın dili de çetrefillidir ve anlamı yakalamak güçtür. Bunun en ünlü örneği, “Jabberwocky” adlı şiirde gördüğümüz, anlam çağrışımları barındıran “bavul sözcükler”dir: “Frumious,” “mimsy”, “slithy” ve “brillig” bunlardan bazılarıdır.