Yüreğimin Kışlarında Kolektif

Ahmed Şamlu (1925-2000) Çağdaş İran şiirinin kurucu adlarından Ahmed Şamlu, Fars dilinin Hâfız’la birlikte en çok okunan şairidir. Yu¨zyılın başında Nîmâ Yûşiç’in başlattığı geleneksel kalıplar içinde serbestleşme tutumunu, geniş çeperlerde devrimci bir dönu¨şu¨mle taçlandırmıştır. Bu¨yu¨k Doğu şiirinden beslenen birikimini Mayakovskiy’den Lorca’ya, Eluard’dan Nâzım ve Ritsos’a çağdaş Batı şiirinin başat adlarından esinlerle kaynaştıran Şamlu’nun şiiri, İran halkının otokrat despotların baskısı altında yaşadığı olağanu¨stu¨ acıların birinci dereceden öznesi ve tanığıdır. Fu¨rûğ Ferruhzad’ın deyişiyle “derinliğinde yaşamı ve gu¨neşi çağıran bir çocuğun gezindiği” bu tanıklık, toplumsal devinimin alçalıp yu¨kselen ritmine göre biçimler almış, umut-umutsuzluk, atılganlık-içe kapanış, bireysel çalkantılar-kitlesel başkaldırı eksenlerinde lirik bir sese bu¨ru¨nerek bu¨tu¨nu¨yle kendine özgu¨ bir şiir yaratmıştır

(Tanıtım Bülteninden)