Yamalı Kalp Dilek Pehlivan

İçimin can kırıklıklarına dokundum. Parça parça can yarığı… İnsan bir kere kırıldı mı, dağıldı mı, toparlanamaz. Ya atacaksın ya da yamalayacaksın, yama tutarsa.
İnsanın kalbi de yama tutarmış. Her acıdan düş kırıklıklarından sonra yamaladık ve hayata devam ettik. Ta ki karşımıza yeniden parça parça edecekler çıkana kadar. Hayat böyledir; önce sevindirir, ümitlendirir. Sonra da nasıl parça parça etsem diye güler, plan yapar. Yine dağıtır, parçalar her seferinde... Dağılan parçalarını toplayabildiğin kadarını toparlar ve devam edersin yoluna. Ve hep gözünden kaçan parçalar da olur. Eksik kalırsın, başkasını alıp koysan, yerini tutmaz sırıtır, emanet durur.
Bilirsin, anlarsın, yamalıdır işte, eskisi gibi değildir.
Yırtılıp parçalanıp sonra yama yapılmış bir kalp ile ne kadar devam edebilirsin, dikiş izleri hatırlatır hep yarıldığı yeri. O artık Yamalı Kalp!

(Tanıtım Bülteninden)