Uyanış Senfonisi Varol Çiçek

Her reddediliş, her yalnızlık, her başarısızlık aslında birer başlangıçtır; insanın kendiyle yüzleştiği, iç sesini duymaya başladığı anlara açılan kapılardır. Sessizlik, çoğu zaman kelimelerin söyleyemediğini fısıldar; bir ömür suskun kalan bir yürek, bazen tek bir cümleyle yeniden atmaya başlar. O cümle, karanlıkta parlayan bir yıldız gibidir, insana güç veren, onu yeniden ayağa kaldıran… Çöküş gibi görünen anlar, içimizdeki en derin direnci keşfettiğimiz zamanlardır. Zamanı kaybeden herkes ölü sayılabilir ama yeniden başlama cesareti gösterenler, kendi küllerinden doğanlardır. Dışarıdan gelen bir kuş sesi, yaşamanın hâlâ mümkün olduğunu fısıldar. Ve belki de o an, her şeyin bittiğini sandığın yerde, yeni bir başlangıcın ilk adımıdır. Çünkü umut, bazen sessizliğin içindeki en güçlü sestir; çünkü hayat, en çok vazgeçmek üzereyken başlar. Teoman’ın hikâyesi, yalnızca kendi küllerinden doğuşunu değil, aynı zamanda başkalarının hayatına umut olma çabasını da anlatıyor. Teoman, hayatın karanlık sokaklarında kaybolduğunu zannettiği bir anda, geçmişin zincirlerini kırarak kendi sesini buluyor. Öğrendiklerini kalbine işleyip, kendisi gibi yolunu arayan insanlara ışık tutmaya karar veriyor. Korkuların, pişmanlıkların ve sessizliğin içinden geçerek; umutla, cesaretle ve sevgiyle hayatını yeniden kuruyor.

(Tanıtım Bülteninden)