Umutsuz Romantik Bir Adamın Günlük Acıları Halil Gökhan

Adın aklına geliyor birden. Soyadın eksik gibi. Birkaç harf. Evet o da tamam. Günlüğün sonuna ikisini de yazmana daha çok var. Günlüklerini yazan, yani ben. . .

Bir yasakla ikiye ayrıldığımızdan beri benim de soru sormam yasak. Gören bir daktiloyum ben. Tuvalete gitmiyorum. Ama sevişiyorum sen evde olmadığın zaman. Misafirlerimi gece ağırlıyorum. Senin kurtulmak istediğin yanlarından birisi ya da bir karakter çöplüğü değilim. Benim büyümemi istemezsin bile. Günlüğün sesi, iç ses ya da her ne dersen de. Sesin yok olduğundan beri bu mikrofondan yazdığın her şey tam bir filtresizlik içinde akıyor.

Her şeyi yazabilirim. Ama görüntü yasak. Senin de yazman yasak. İkimizin de dünyayla tek irtibatımız yalnızlığımız.

(Tanıtım Bülteninden)