Uçkun Asım Öztürk

‘’Şiirin dilini kurarken seçtiğim her sözcüğün bende yaşayan rengini, kokusunu , duygusunuen derin ayrıntıları da biriktirerek yerli yerine uturtmaya çalıştım. Yaşamın kendisinden yola çıktım, gerçekliğin sözcüklerini yontarak arındırmanın çabası içinde oldum.bana dokunanın derin yaralarını sararken , başkalrına da dokunmaya çalışan ,onları da saran bir dili ve sözcükleri yeğledim. Sevmenin ve yaşamanın bir umut olduğunu , beklemek ve ummak olduğunu hiç unutmadan yoğun emekler vererek ne kadar güzellik varsa yeryüzünde onları biriktirip şiirime kattım .Sözcüklerimi bunlarla giyindirdim;dilimdeki o derin yarayı iyileştirmeye çalıştım. Hiç geçmeyecek olana dokuna dokana günleri umudun özgürlüğüne , uçkunluğuna bıraktım. Sesimdeki ve sözcüklerimdeki ışığın sonsuzluğa doğru akışı bundan. ‘’

(Tanıtım Bülteninden)