Suskun Gevezeliklerim Memet Ali Öztürk

Bütün bunlara rağmen onlara gidip “sizi bağışladım” demek istiyorum. Ben onlara gittiğimde, beni mutlaka birkaç basamak yukarıda durarak karşılayacak, ben “sizi bağışladım” dediğimde ise birkaç basamak daha yukarılara çıkmak isteyecekler, çünkü egoları daha yukarılarda olduğundan ona yetişme uğraşı verecekler. Haksız olduklarını bildikleri halde “ben haklıyım, beni bağışlamanı gerektirecek bir hata yapmadım, sen kim oluyorsun ki beni bağışlayacaksın” diyecek, bağışlanmayı reddedecekler. Bunun tersini yapıp, onlara gitsem “ben size haksızlık yapmadım, ama istem dışı da olsa, sizi incittim ya da kırdıysam beni bağışlayın” desem, samimiyetimden kuşku duyacak, bunun altında da mutlaka bir hinlik arayacaklar. Geçmişi yeniden tartışmaya açacak, fırsat yakalamışken ve ne yaman biri olduklarını kanıtlamak istercesine beni yeniden hırpalamak ve aşağılamak isteyecekler. Onlar bağışlanmayı hak etmeseler bile kalan hayatımın her gününde, onları bağışlayacağım. Onlar, yüreğimde gereksiz ağırlık oluşturuyorlar. Yok sayacağım onları. Sanki hiç yaşamamışlar gibi...

(Tanıtım Bülteninden)