Siyabend u Xece Ahmet Aras

Lêêê... Xecê li serê Sîpanê şev li me ketye şevereşa. Li Textê Hesengolê gul sor bûne, ketne reng û nexşa. Feleka min xayîn bû, gakovî bi fermana Xwedê serê xwe daweşa. Ezê ser dara benîştokê da ketim diryê darê birîna min diêşa. Di ser şal û şapikê min da xûna narincî berjêr dirêşa. Wez iiim, wez im, wez niiim, Siyabendê Silîvî wez iiim.” XECÊ GOT: “Heyla lo Siyabendo, Sîpanê Xelatê bişewite li van gira Rebê Alemê tu ji min ra kiribû xwedî û sitar, mûm û çira. Li serê Sîpanê, Felekê baskê xwe lê xist çira li min vemira. Minê bi qurbana Siyabendê Silîvî kirye donzde pismam û heft bira. “Lo lo Siyabendo, serê Sîpanê bişewite ba-avêje. Ezê bi qurbano birîndaro, him dinale him dibêje. De tu van pirs û gotinan hilnede ji min ra nebêje! Bila bi te va eyan be, Xecê ji boy xwe navê camêra nabêje. Xeca Mamo yê di zinar da xwe li pey siyarê xwe bavêje. Wez iiim, wez im, wez iiim, Xeca xêrnedî wez iiim...”

(Tanıtım Bülteninden)