Müslümanın Edeb ve Ahlakı İmam-ı Rabbani

İmam-ı Ahmed Rabbani hazretleri, Hindistan'da yetişen en büyük
veli ve âlim. Ariflerin ışığı, velilerin önderi, İslam'ın bekçisi,
müslümanların baş tacı, müceddid, müctehid ve İslam âlimlerinin
gözbebeğidir. Silsile-i aliyyenin yirmi üçüncüsüdür.
1563 yılında Hindistan'ın Serhend (Sihrind) şehrinde doğdu.
İmam-ı Rabbani ismiyle tanınmıştır. İmam-ı Rabbani, Rabbani
âlim demek olup, kendisine ilim ve hikmet verilmiş, ilmi ile amel
eden, ilim ve amel bakımından eksiksiz ve kâmil, olgun âlim
demektir. Hicri ikinci bin yılın müceddidi (yenileyicisi) olmasından
dolayıMüceddid-i elf-i sani, ahkam-ı İslamiye ile tasavvufu
birleştirmesi sebebiyle, Sıla ismi verilmiştir. Hazret-i Ömer'in
soyundan olduğu için, Faruki nesebiyle anılmış, Serhend şehrinden
olduğu için de oraya nisbetle, Serhendi denilmiştir.
Bütün bu vasıflarıyla birlikte ismi, imam-ı Rabbani Müceddid-i
elf-i sani Şeyh Ahmed-i FarukiSerhendi'dir.
Babası ve dedelerinin hepsi, zamanlarının büyük âlimleri, salih
ve faziletli kimseleri idiler. Babası Abdülehad Efendi din ve fen
ilimlerinde yetişmiş, tasavvufta da en son mertebeye ulaşmıştı.

(Tanıtım Bülteninden)