Mezarlıktaki Müjde Temirağa Demir

İçerisi sıcak, dışarısı soğuk olduğundan buğulanıyoruz. Bakıp dışarıya; Bazen çıkmak, bazen oturmak istiyoruz. Nerede olmak istediğimizi aslında tam olarak biz de bilmiyoruz. Hayatın içindeki ısı dengesizliğini yok edebilmek olanaksız ama buğusunu silmek kendi elimizde…Yaşadığın yerde hatıraların yoksa eksik yaşamışsındır. Kötü başlayan hayat çizgisini iyi sürdürebilmekçoğu kez mümkün. Mücadele, saygı ve sevgi aşabilir en onarılması güç travmaları. Bir mahallede zorlu bir yaşamın nasıl güzelleştirildiğinin hikayesi saklıdır bu kitapta. Her şey üst üste gelse bile, her şer hayra yorulmasa dahi. Bir arada kalarak, severek, saygı duyarak, anlayışla bakarak… Yeni bir yaşam öyküsü yazılabilinir. Yazdan kalma tüm iyi alışkanlıkları cebinde saklayan, kendi varlığını ortaya koyan iki sevenin neler yapabildiğinin en somut halidir, çok şey yaşamak tüketmez sevgiyi, aksine bağlar birbirine. Annesini kaybetmiş bir kız çocuğu, büyüdü, sevdi hiç yılmadı, tüm eksikliklerini başkasının tamamlamasını beklemedi, kendi halletti. Omzunda ağlayacağı birini aramadı, birlikte gülebileceği, sevebileceği, yaşayabileceği biriyle çıktı yola pişman olmadı. Şimdi bu dünyadaki en güzel şeyin kıyısındalar. Hem bir ruha söylüyorlar hem bir bedene…

(Tanıtım Bülteninden)