Krizalite ve Pupa Mustafa Tuncer

Zamansız susmaların var senin

Sesinin içinde kayboluyor benliğim soğuk

Kül gibi, ayrılmak gibi

Sevdalardan kararsız

Kalabalık olsun gül ki bu şehir

İlkbahar gibi, yaz gibi aydınlık olsun

Yağmurlara bürünsün her bir sokak

Islaklığın her durak olsun

Tutunuyorum nefesimle nefesine

Bekle bir köşemde uzaklara gitme sarılmıştır

Ki hüznün tokası saçlarında beni

Hüzünden esirgeme

Deniz köpründe bırak beni bir yana ayır

Görüyorum ellerini yanmış sularda birer gölge

Bir yanımda sen mi varsın

Köşelerim senle mi, bucaklarım senle mi

Sen misindir ki göçümün sebebi ben bir mülteci

Kaçıp kaçıp sende duruyorum

Ben miyimdir aynasından yansıyan gözlerinin

Velhasıl gözlerinden kaçamıyorum

Susma, kavuşmaz iki kol kadar yorgunum

(Tanıtım Bülteninden)