Kendime İyi Geceler Özcan Doğan

Yokluğun varlık halleri, varlığın hiç olmayacak yüzleri. Bir ölüm nasıl kurtarılır, yazılanlar biraz da onun hikayesi. Bir insan hayatına son verirken, bıçağı tutan el kimindir? Yalnızlık ötekilerin yokluğuyla mı ilgilidir yoksa varlığıyla mı? Sözgelimi, insan bir bardak su içerken yalnız mıdır? Sen uyurken dünya neresidir, evin kapısı hangi yöndedir, kitaplar yerli yerinde midir, duvardaki resim hangi renktedir, ışıklar var mıdır yok mudur, kelimeleri kim söyler, masalara kim masa der, bilemezsin, kim bilir... 

Bir insan yataktan hiç kalkmadan tekrar yatağına girip uyuyabilir mi? Belirsizlik kimi zaman en açık ve mutlak şeydir; tüm kesinlikleri alıp götürebilir. Dünya dışı kalemlerin kimler olduğunu ve nasıl tezahür ettiğini bilmiyoruz. Ama meraklı zihinler bunun peşini bırakmayacak. Bir taş nasıl bir ömürden ağır gelir, ölüm gelip iç cebimize nasıl yerleşir, hep bilmezlik ederiz. Bir cümleye değil de sözcüklere, sözcüklere değil de harflere, harflere değil de işaretlere bakarsan, insanlar havasız, balıklar susuz, kelebekler kanatsız kalabilir; yahut kediler uçmaya, yapraklar konuşmaya, kapılar yürümeye başlayabilir. Bir gün artılar ve eksiler, siyahlar ve beyazlar, iyiler ve kötüler, yaşamlar ve yıkımlar, biz böyle nereye gidiyoruz, diye sorarlar. Yıldız savaşlarıyla bakkaldaki ekmekler arasında kaçınılmaz bağıntılar olabilir ve hayatımızda derin etkiler yaratabilir, değil mi? Siz bilirsiniz... 

Bay How Ne Yapmalı? adlı öykü kitabından sonra, yeni öyküler, yeni açmazlar, yeni ifşâlar, yeni saldırılar, yeni yıkıntılar... 

(Tanıtım Bülteninden)