Kekeme Yayınları Kekeme Yayınları Geçmişin Tabu(T)Ları

“Geçmişi tabulaştırmak veya tabutlaştırmak nasılbir düşünce yükü yaratır insanda?” diye düşündüğüm çok olmuştur. Aslında bunadüşünmek de denmez
bir tür yaşarken yaşamamazlık hali... Bu durum beni haylisarsmıştır. Doğumumdan başlayan bir “eksik’lik” duygusu her zaman yanı başımdaoldu. Ne o beni terk etti ne de ben onu. Doğumumdan on dört gün gibi kısa birsüre içinde annesiz kalmış olma gerçeği, sonraki yaşamlarımdaki savrulmalarımıda açıklar nitelikte. Ardından, yaşarken sizden uzak düşenler vardır ve onlarda bir tür “ölüm eksikliği” yaratmaya devam ederler. Anneannem bunlarınarasında, hatta başındadır. Yedi yaşıma kadar bana annelik eden bir kadın
kızının yadigârı torununa tüm sevecenliğiyle sahip çıkan bir kadın… Yediyaşından sonra epi topu iki kez gördüğünüz birinin sizin dünyanızdayarattığı/yaşattığı doluluk, mutluluk verici olmaktan çok, ne yazık ki fazlasıylaacı vericidir. Ondan koparılıp alınmanıza isyan duygunuzu körükler. Çocukluğungüçsüzlüğüne lanet okutur… İlk ölüm, annenin ölümü domino etkisi yaratmıştırsanki. Yaşam yolculuğu bir tür ölüm yolculuğuna dönüşür. Kardeşim Selahattin’iparantez içine almak zorundayım. Öldürülüşünün, eksikliğinin bende yarattığıtahribatı sözcüklerin donuk ruhuyla yeterince buluşturabildim mi, emin değilimdoğrusu. Dedim ya, bir kez terslikler baş göstermesin, ardıarkası kesilmez. İkinci annem mahkeme salonunda beyin kanamasından hayata vedaetti. Üçüncü annem evde yanarak… Ve babam, tüm bu ölümlerin odağındaki adam,kalp krizine yenik düşerek… 62’den 92’ye kadar otuz yıllık “ölüm yolculuğu”süreci hangi kalbi yorgun düşürmez ki?… Tabii mesele sadece ailede bitmiyor. Öldürülenyoldaşlarınız
Marguerite Duras’ın demesi “ölüm hastalığı”na yakalandığı içinintihar eden gencecik şair arkadaşlarınız
Adalet Ağaoğlu’nun demesi “ölmeyeyatan” yazar dostlarınız… Geçmişin Tabu[t]ları ölümlerle yoğrulmuş/yorulmuş bir ömrün yolculuğunaadanmıştır. Bu kitabı okuduğunuza göre, öyle anlıyorum ki siz de hem ailenizdenhem de ülkemizin, coğrafyamızın ölü(m) seviciliğinden nasibinizi fazlasıylaalanlardansınız. Ol bu nedenle, GeçmişinTabu[t]larıne yazık ki Nâzım Hikmet gibi, “ölenler güneşegömüldüler/vaktimiz yok onların matemini tutmaya” benzeri şiirsel savsözlerleavunmama/avunmanıza yardımcı olmayacak, vicdani yükümü/yükünüzü dehafifletmeyecektir.