Hekata Aşira Demenu Fatma Rosine Zülal

… Sona wertê meyitu de lazê xo sae kena, veyin dana cı, o vano;
“Daeeee!”
Sona cêna ke dırvetıno.
Lacek vano;
“Daee uwe!”
Laceki kena vırara xo sona. Bena diyarê uwe, uwe gonın yena. Cıcıkê xo vezena ke fekê laceki erzo, dırvetına, goni phıstu de biya top cıcık butu goniya. Sala xo miyanê xo ra kena ra, pırtlê goni yenê hard. A sale ra dırvetunê lazê xo gırêdana. Yi domanê ke uza xeleşiyê yinu ra vana;
“Mı tey berê!”
Yi vanê;
“Lazek to dero, berveno; esker hesneno, ma pê cênê kısenê.”
Yi caverdanê sonê. A lazê xo kena vırara xo, eve yi dırveto sona, sona Mılu de vejina, waxto ke bena nejdiyê dewe, verdanê ve cı, vanê;
“Esqiyayê ama pê bıjerê.”
A lazê xo cêna remena. Pesewe xeyle sona, desta sodıri endi hefter bena, wertê bırr de vındena a nalêna bervena, lazê xo nalêno. Lazek bêxude xo sono. A ki heni çımunê xo nana pêra, waxto ke hesarê xo bena, tij dota esto. Niadana ke lazê xo vırare de merdo. Sala xo fina ra, lazê xo eve xo dest, sero nana ru, sale sero ana pêser, eve destu wele kınena, çole vırazena, lazê xo tey nana ru. Eve lopunê xo wele kena ra ser.
FATMA ROSİNE ZÜLAL

(Tanıtım Bülteninden)