Eylül Zülfer Keloğlu

“Bir eylül okulun açılışı ile birlikte, ilk annesi ile tanıştım bizim Eylül'ün. O iç sıkıntısıyla yanıma sokulup kendini tanıtan kadın, kızının özel durumunu bana anlatmıştı. A tipik otizmli… Her zamanki çokbilmişliğim ile üstün körü dinlemiş, gerekli odaklanmayı başaramadığım için ne dediğini de anlamamıştım. Sınıfa girmemle birlikte gerçeklerin her gün farkına varacaktım..

Her Türk gibi ben de yaşama biraz alaycı yaklaşır, sorunlar başıma gelmediği sürece aldırış etmez görünür, bazen de gerçekten etmezdim. Eylül ise Eylül, ne yapalım yani, değil mi? Ne olabilirdi ki? Yaklaşık otuz yıldır uğraştığım öğrencilerimden nasıl bir başkalığı olabilirdi? İşimizde epey uzmanlaşmış biri olarak bu güçlüğü de kolayca aşabiliriz diye düşünüyordum.

Yanılmışım…”

“Bir Eylül'üm vardı artık sınıfımda. Eski yaşanmışlıklarımdan kalan eylül ayına karşı tutumum da… Eskiden eylül geldi mi yol görünürdü, bakalım bu Eylül'de ne görünecek yazgımızda.. “

(Tanıtım Bülteninden)