Esrar-ı Kehf Mehmet Gören

Yüce Kitabımız Kur’ân-ı Kerîm’de Rabbimiz Kehf suresinin 9. ila 26. ayetleri arasında“Ashab-ı Kehf (Mağara Arkadaşları)” olayını anlatmaktadır.
Bu hikâye inançlı yedi genç ile köpekleri Kıtmir’in yaşanmış hikâyesidir.
Bu olay, Kahramanmaraş’ın ilçesi Afşin’de yaşanmıştır.
Putperest Kral Dakyanus’un zalimliğine başkaldıranlar; Yemliha, Mislina, Mekselina, Mernuş, Debernuş, Şazenuş ve onlara sonradan katılan çoban Kefeştatayuş’tur.
Ashab-ı Kehf’in küfre başkaldırmaları, dinî bir alt yapıya sahip olmakla birlikte aynı zamanda haksızlığa, toplumunun aleyhine çalışan yönetime ve zorbalığa da bir başkaldırıdır. Onların azınlık olması, aslında baskıcı ve çoğunluk olan otoriteye de bir karşı çıkıştır. Bu, sosyolojik açıdan haklının; haksıza ve onun zorbalığına, dayatmalarına karşı oluşan muazzam bir örnektir.
Onlar; saraydaki saltanatı, serveti, şehveti, malı, mülkü, makamı, kısacası dünyevî bütün zevkleri geride bıraktılar ve Allah’a yöneldiler. Hak dine tâbi oldular.
İnananlar ise insanlara asla zulmetmedikleri gibi zulmü yapan her kim olursa olsun onun da karşısına dikilmişlerdir. Yani seyirci kalmamışlardır.

(Tanıtım Bülteninden)