Elzem Adem Karaman

 

‘‘Bu Kitap, Kalbi bulutlar gibi parçalanmış olup bir türlü toparlanamayanlara en iyi gönül haritası…

 

Nasıl da güzel sevmişim seni. Nasıl da göz kapaklarımın

buğulu penceresine uzanan, kalbimin cennetinde hapsetmişim

seni Yüreğimin ta içinde yürek burkan bir acı olmana rağmen

tertemiz duygularla sevmişim. Solumda dağılıp yok olan

bulutlar gibi değil de gökyüzü gibi hep yerinde kalan bir sevgi

beslemişim sana. Gönül evimde 'vazgeçilmezim' olarak adını

kazıdığıma şahit kaldı bedenim.

 

Sonra ne mi oldu?

 

Gidişine seyirci, giderken ki gülüşüne kurban oldum. Sen,

beni yalnızlığımdan vurmadın, beni yalnızlığa vurdun. Ne

yapalım kısmet değilmiş. Baksana 'iki' olamadan 'sıfır' kaldık.

Sendeki canın sağ olsun da bendeki canın kahrolsun be sevgili!

 

Ve unutma ki;

Sen yanaklarıma düşen ilk gamzem,

Hayatımdaki ilk gayemsin.

 

Zira sen yanlış olduğunu bildiğim halde kalbime

işaretlediğim tek seçeneğimdin.

 

Ve hâlâ da öylesin Elzem'im

 

(Tanıtım Bülteninden)