Deli Divane Meczup Tevfik Celalettin Koz

Günlerin önemi yok ya da zamanın. Bir anda, yarının cuma olduğu, geldi aklıma. Akıl demişken, insanların kendinde çok fazla olduğunu düşündükleri, nesne bu. Bir de şu adam, o bizi yazmak istedi; bizse meçhulü severdik. Görünmeyi sevmeyiz öyle ulu orta; görünmek ve bilinmek büyüklük ile dostluktur. Meçhul olmak, en büyük şöhret bize. Yazar, bunları yazmadan önce sayıklamalarımızı duydu.

Konuşmalarımızın ilhamını aldı bizden. Sonra, hayatlarımızın meçhul adımlarını noktalamadan takip etti. Herkesin “Deli.” deyip geçtiği çılgınlığımızın, hikmet tarafını anlamaya çalıştı galiba.

Yalnızlık yüklü, meçhullükle biliniriz. Sustukça, yalnızlığı çoğalır insanın. Bunu, akıllılar bilmez.

Bize sadece “Meczup.” derler, bizse güleriz.

(Tanıtım Bülteninden)