Cinius Yayınevi Cinius Yayınevi Kış Rüzgârları: Yoktan Daha Hiç, Hiçten Daha Yok & Engin Yurt

Bazı resimler her ne kadar resmin içinde böyle bir çıkarımı yaptıracak hiçbir öğe bulunmasa da ressam ile resmin yaratılması arasındaki ilişkinin zamansallığına dair fikir verir.
Çünkü bilinir ki birisi bir ressamın karşısına geçip ona saader boyunca poz vermiştir.
Bu bilinmese bile, resim onu hissettirir.
Bazı doğa resimleri de böyledir.
Ressamın belli bir doğa manzarasının karşısına geçip saatlerini, günlerini o manzaranın karşısında manzaraya bakarak ve manzarayı resmederek geçirdiğini resim hiçbir şey yapmasa bile, hatta özellikle hiçbir şey yapmadan, söyler.
Bazı başka resimlerde ise bir tür yalancı bir spontanite üzerine kurulmaya çalışılan bir “an” hissi mevcuttur.
Doğalmış gibi, poz yokmuş gibi, ressamın orada olduğundan habersizmiş gibi bir resim sunulur.
Buradaki “gibi” öğesinin mevcudiyetini kontrol edebilmek bir sanat ve yetenek işidir.
Çoğu eserde, “gibi” bir şekilde ortaya çıkar ve ortadaki resmin bir sahtelik, bir rol üzerine kurulu olduğu barizleşir.
Ama bazı resimler vardır, bir resim gibi davranmaz ama bir tür foto kapan gibi davranır.
Resmeden ile resmedilen arasında neredeyse hiçbir ilişki yoktur.
Buradaki de böyle resimlerden biri.
Pirinç keki yapıyorlar.
Hiçbir garip bir durum yok.
Sıradan bir mutfağın işleyişi.
Günlük hayatta bir yemek yapma hâli.
Ama yine de resmedilecek bir şey var.
Ama yine de sanatsal bir şey var ve bu gastronomi ile alakalı olan bir şey değil.
Bir olay oluyor aslında burada.
Bir şey buradaki eylemede oluş içine katılıyor, geliyor.
Bu eylemeyle oluş içine gelen bir tür tin tüm adada dolanıyor sanki.