Boş Topraklarda Ölü Ateşler Aydemir Çimen

Gökyüzü tül gibi bir sisle kaplıydı. Sıcak boğucu bir hava
vardı. Dilleri bir karış dışarıda, ağızlarından salyalar
akıtarak boyunduruklara asılan öküzlerin sırtlarında
söğüt çubukları ıslık çalıyor, engebeli dar yol uzadıkça
uzuyordu. Önce tepelerindeki süt beyaz bir bulut güneşin
devrilmesini bekliyormuş gibi yükselip batıya doğru
süzülerek gözden kayboldu. Sonra da bütün gün bir
yavuklu gibi yolu takip eden nehir birden sağa kıvrılarak
küçük bir tepenin arkasına dolandı. Bir başına kalmış yol
da hafifçe sağa saparak engin bir düzlüğe çıktı. Öküzler
rahatlayarak kuyruklarını tembel tembel sallayıp sinek
kovmaya başladılar. Düzlüğü ikiye bölen yolun solunda
yıllardır ekilip biçilmemiş kirli sarı kaba kavruk otlarla
kaplı içinde tarla kuşlarının cıvıldaştığı, karın doyurma
telaşındaki bıldırcınların korkusuzca sağa sola koşturduğu
tarlalar bozkır gibi uzayıp gidiyordu. Tarlaları ufukta
maviye çalan bir buğu kesiyordu. Bu buğunun altında,
tepesinde alıcı kuşların dolanıp durduğu geniş yemyeşil
ormanlar saklıydı.'

(Tanıtım Bülteninden)